Heimilisritið - 01.07.1945, Qupperneq 5

Toni, er þér mjög á móti skapi
að láta mynda þig? Við þurfum
góða auglýsingu og fallegt and-
lit.... Hún sleppti hönd Tonis.
— Mikið varstu góð að koma! .
Toni, má ég kynna þig fyrir
Pendleton.
— Góðan daginn, muldraði
Toni, en varð þó að líta á hann
aftur. Hann var hár og grann-
ur, rauðhærður, og drættirnir
um munninn báru vott um bráð-
lyndi.
— Viljið þér gjöra svo vel, og
standa upp við þetta fortjald,
sagði ljósmyndarinn við hana.
Lítið þér til herra....
— Pendletons, bætti Toni við,
ósjálfrátt. Toni leit upp og
brosti. Pendleton leit niður og
brosti, og ljósmyndarinn smellti
af.
— Afsakið frú Seymour, en
hvenær ætlið þér og þessi rauð-
hærði herra að opinbera trúlof-
unina? spurði Freddy og greip
í handlegg Tonis. — Við skulum
koma og fá okkur einhverja
hressingu.
Pendleton hneigði sig, en Toni
geðjaðist ekki að, hvernig hann
fór að því. Henni féll líka illa
bros hans, og sneri sér reiðilega
undan.
— Hvað er það, sem þér mis-
líkar svona? spurði Feddy. —
Hann hélt að hún væri reið, en
þá hefði hann átt að sjá hana
morguninn eftir, þegar hún sá
myndina í blaðinu. Myndin var
ágæt af henni sjálfri, hefði ekki
verið betri af þeim, sem þaul-
æfðir eru að sitja fyrir í ljós-
myndastofu. Hún brosti blítt og
yndislega til Pendletons. En
hann! Hann virtist líta til henn-
ar með glettni í augum, og bros-
ið var nánast kuldaglott.
Toni fleygði blaðinu á gólfið,
um leið og barið var á dyr svefn-
herbergisins. Það var Joanna,
sem kom og stökk upp í rúmið
til hennar. Toni virti dóttur
sína fyrir sér. Hún líktist henni
mjög. Sömu bogadregnu augna-
brúnirnar, löngu augnahárin og
brosmildi munnurinn. Hvers
vegna gat hún ekki líkst Joe,
hugsaði Toni, sjálfsagt í þúsund-
asta sinn.
Barnfóstran gægðist inn. —
Við skulum ganga út Joanna,
sagði hún. — Þú þarft að fá
ferskt loft. Joanna þrýsti votum
kossi á kinn móður sinnar, og
hljóp út. Toni tók blaðið upp
aftur, og virti fyrir sér andlit
hins ókunna manns. Hún vissi
að vísu, hvað hann hét, en hafði
aldrei séð hann fyr. Freddy
Warren hafði heldur ekki þekkt
hann.
Síminn hringdi, og hún tók á-
haldið kæruleysislega. Það var
sjálfsagt Freddy Warren, og
það væri einfaldast að segja:
HEIMILISRITIÐ
3