Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 10

Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 10
— Hæðinni hallar til austurs, nokkurn veginn í hjöllum, út- skýrði Scott, léttur í máli. — Lækurinn rennur hér. Þér getið næstum séð lóðina fyrir yður. En Toni lagði ekkert til mál- anna. Hún var að hugsa um nest- iskörfuna, sem hún ætlaði að hafa með sér, daginn eftir, — það yrði að vera matur, sem börnum geðjaðist að. — Eg sæki yður um níuleytið, sagði hún er Scott var að fara. Freddy leit spyrjandi til hennar, þegar þau voru orðin ein. *— Við hafa börnin með okkur, sagði hún. Hann á tvö. — Einmitt það? og frú Pendle- ton? — Hún er dáin, sagði Toni og roðnaði. — Þú þarft ekki að horfa á mig, Freddy, eins og ég hefði stytt henni aldur! — Geri ég það? Freddy lagði frá sér uppdáttinn. — Þetta er mjög snoturt hús, Toni. — Hm, hm, tautaði hún sam- þykkjandf. Tom og Peggy biðu úti á tröpp- unum, þegar Toni kom akandi 1 bifreiðinni. Þau voru indæl börn. Þau líkjast honum, hugs- aði Toni. Skyldi honum þykja leitt, að þau líkjast ekki móður sinni? Undir eins og þau komu upp eftir, fór Scott Pendleton að 8 merkja fyrir herbergjunum. Börnunum kom vel saman, og léku sér að spýtum, sem þau létu sigla á læknum, en barn- fóstran sat prjónandi og horfði á. — Þér virðist ekki íylgjast vel með lengur, sagði hann hvat- skeytlega eftir dálítinn tíma. — Má ég líta á uppdráttinn aftur! Hún breiddi hann á gras- ið. Þegar hún leit upp aftur, flögraði hárlokkur fyrir augu hennar. — Húsið er ekki nógu stórt, sagði hún ákveðin. — Setj- um sem svo, að ég gifti mig aft- ur og að ég eignist fleiri börn. — Búist þér við því? sagði hann afundinn. — Hvað á þetta að þýða — gáta eða hvað? — Þér þurfið ekki að vera svona andstyggilegur, sagði hún og roðnaði. — Ef til vill ættuð þér að bíða með að byggja, þangað til þér vitið, hvað þér viljið, sagði hann kuldalega. Eg get ekki eytt tímanum í þessháttar óvissu. Það er víst bezt að fara að halda heim. — Nei, börnin skulu fá að skemmta sér lengur hér útfrá, svaraði hún. Þar að auki borga ég yður tímaeyðsluna, herra Pendleton. Hann roðnaði og gekk burt. Það sem eftir var dagsins, lék hann með börnunum, og Joanna skemmti sér hið bezta. HEIMILISRITIÐ , *
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.