Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 35

þó mikið sjálfstraust, eru stund-
um jafnvel oflátungslegir og
hafa gaman af að hlusta á sjálfa
sig tala.
Sumir hafa klaufalegt, frem-
ur stirðbusalegt göngulag og
eins og það sé ósamræmi í því.
Venjulega hafa þeir, sem þann-
ig ganga, nauma menntun og
þekkingu á almennum um-
gengnisvenjum. Reyndar eru
þetta oft mjc^g viðkunnanlegir
og hreinskilnir menn, vandaðir
og frómir í hvívetna.
Eins og kunnugt er sveifla
margir handleggjunum áberandi
nfikið þegar þeir eru á gangi.
Þeir eru bersýnilega einbeittir
og duglegir, en láta bera á sér á
fremur óskynsamlegan hátt. Ef
þeir hafa jafnframt léttilegt
göngulag er mjög sennilegt að
þeir séu hugsjónamenn miklir.
Láti þeir hins vegar handlegg-
ina lafa máttleysislega niður,
bendir það til viljaskorts. Ef
handleggirnir hanga tiltakan-
lega máttlausir niður með síð-
unum, gefur það tilefni til get-
gátna um leti og sljóleika.
Kikni þessir menn ennfrem-
ur mjög í hnjáliðunum, er þeir
ganga, gefur það í skyn að þeir
séu áhyggjufullir og þunglynd-
ir. Þeir eru uppburðarlitlir, hik-
andi, .hafa lítið sjálfstraust, og
séu þeir í þokkabót með höfuð-
ið hangandi fram á við, eru þeir
sjálfsagt einnig hræðslugjarnir,
mjög óframfærnir og auðmjúk-
ir, viljalitlir og sökkva sér nið-
ur 1 gagnslausa hugaróra og
drauma.
Milli þessara manna og hinna
alkunnu bölsýnismanna, er stutt
bil. Þeir ganga venjulega hægt,
slyttilega og tilbreytingarlaust,
án þess að hreyfa handleggina,
halda höndum jafnvel saman
fyrir framan sig.
Varkárir menn, sem bera litla
virðingu fyrir erfðavenjum og
eru venjulega fremur frumleg-
ir í hugsun og áhyggjulitlir, —
taka oft löng, ósamsvarandi
löng skref, en sá smámunasami
og tilgerðarlegi trítlar hins
vegar og tekur alltof stutt skref.
Hinn atorkusami gengur með
jöfnum, ákveðnum skrefum, án
þess að slíta hælunum sérlega
mikið.
Sá sem er einþykkur og þrár
eyðir skósólunum mest utan-
fótar, en hinn hverflyndi eyðir
sólunum mest innanfótar. Sá ó-
ánægði, sá ístöðulausi, sá
hnuggni slítur sólunum mest á
tánum.
Það er ekki sama hvar fólk
gengur. Taugaóstyrkt fólk geng-
ur fast með veggnum, strýkst
upp við búðarglugga og óhreink-
ar ermarnar. Óttalaust, fram-
gjarnt og óþolinmótt fólk geng-
ur á gangstéttabrúninni.
HEIMILISRITIÐ
33