Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 31

Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 31
yður aftur“,. sagði hann. „Yagé er að minnsta kosti áhrifamikið svefnmeðal“. „Urðuð þér nokkurs vísari?“ spurði ég, fullur eftirvæntingar. „Sagði ég nokkuð?“ „Hreint ekki svo lítið“, svar- aði hann. „En um það getum við talað síðar. Eg mútaði Indíána- lækninum til að segja frá því, hvernig þeir búa til yagélyfið. Það sem enn þarfnast úrlausnar, þessu viðvíkjandi, má eins vinna á rannsóknarstofunni“. „Það þýðir, að við förum strax af stað til baka?“ „Það er ástæðulaust að vera hér lengur“, svaraði Nymanns. Nú gat ég ekki varizt því að iðrast þessa heimskulega uppá- tækis. En sagan hafði haft sín áhrif, og ef til vill gæti hún orðið til góðs. Eg var líka eins sannfærður um, að Alvarez reyndi að klófesta frú Nymanns, eins og ég hefði séð það sjálfur. Við héldum heim á leið. Þótt undarlegt sé, hirti Nymanns ekkert um að flýta ferðinni. Eg hefði vissulega haft hraðann á, hefði eg verið í hans sporum. En Nymanns fór sér að engu óðs- lega, er við héldum sömu leiðina og við höfðum komið. Þegar við náðum járnbraut- inni, sem lá til Buenaventura, létum við Kassagava og hina Indíánana tvo lausa úr þjónustu okkar, seldum múldýrin og kom- um farangrinum fyrir í flutn- ingavagn. „Það verður unaðslegt að koma aftur til siðmenningarinn- ar og fá sér bað“, sagði læknir- inn. „Og konan yðar verður áreið anlega frá sér numin að sjá yður aftur, heilan á húfi“. „Það verður hún sjálfsagt“, svaraði Nymanns og fleygði sér á bekkinn. Hann sofnaði undir eins. ÞEGAR við komum til Buena- ventura fórum við hvor sína leið, Nymanns ók til Hótel Ameri- cano. Nokkrum dögum síðar hitti ég Nymanns úti á götu. „Er nokkurs staðar hægt að fá sér ærlegt whisky í þessu skúmaskoti?“ spurði læknirinn. „Hjá Chicago-Tom“, svaraði ég. „Það er eina veitingakráin á landinu, þar sem maður getur verið viss um, að fá ósvikið whisky“. Eg fylgdi honum þangað, og innan stundar sátum við með whiskyflöskuna milli okkar. Læknirinn fékk sér vænan teyg. „Jæja“, sagði hann um leið og hann setti frá sér staupið. „Kon- an mín var hér ekki þegar ég kom. Hún skildi eftir bréf. Hún er á leið til Parísar með Alvar- C3 HEIMILISRITIÐ
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.