Heimilisritið - 01.07.1945, Blaðsíða 59

Dick yar alveg forviða. Hann
leit undrandi til rauðröndótta
tjaldsins, sem flaksaðist ofur-
lítið til í storminum. Það var
ljós inni í þvi og það sáust
greinilega skuggar tveggja
manna, sem þar voru inni.
„Hvað getur Sir Harvey Gii-
man verið að gera hér?“
„Hann ætlar að leigja Popes-
hús í sumar — þú veist — í
Gallowsgötu, skammt þaðan
sem þú átt heima. Yfirlögreglu-
þjóninn sagði mér frá þessu. Og
ég stakk upp á að við bæðum
hann um að látast vera for-
lagaspámann til að byrja með
og láta ekki uppskátt hver hann
væri fyrr en seinna. Þetta féll
í góðan jarðveg — og ég held
meira að segja, að sá gamli hafi
reglulega gaman af atvinn-
unni!“
Price rétti Dick riffil og þeir
fóru að skjóta til marks.
DR. HUGH Middlesworth
kom gangandi til þeirra með
golfkylfuna á bakinu. Það var
farið að rigna.
Hugh hafði verið að leika
golf, en hætt þegar tók að rigna.
Hann var um fertugt og byrj-
aður að fá skalla. Venjulega
var hann strangur á svip, en í
samræðum átti hann til við-
felldið bros.
„Ertu ekki á krokketkapp-
leiknum?“ spurði hann undr-
andi, þegar hann nálgaðist, og
leit á Price.
,Nei“, svaraði Price, og tók
ekki eftir því, hvað bæði spurn-
ing og svar voru kjánalegar:
„Eg var að segja Dick frá Sir
Harvey Gilman“.
En Dick hlustaði ekki á hvið
þeim fór á milli. Athygli hans
var bundin við annað. Það var
eitthvað öðruvísi en það átti að
vera inni í spátjaldinu.
Hann fylgdist með hreyfing-
um Lesleys og spámannsins
inni í tjaldinu, með því að horfa
á skugga þeirra, sem féllu á
tjaldið frá ljósinu inni. Hann
sá að Lesley spratt allt í einu á
fætur. Spámaðurinn stóð einn-
:>g og virtist benda á hana yfir
borðið. Það var eitthvað á
seyði.
Allt í einu sá hann að Lesley
sneri sér undan og hljóp út úr
tjaldinu. Dick hljóp til hennar
og gaf sér ekki tíma til að
leggja frá sér riffilinn, heldur
hélt á honum.
„Lesley! Hvað er að? Hvað
sagði hann þér?“
Henni var brugðið, en reynai
að láta á engu bera.
„Hann sagði ekkert sérstakt.
Bara þetta venjulega, að mér
myndi farnast vel, lítilsháttar
veikindi, en ekkert alvarlegt“.
„Af hverju brá þér þá svona’’11
HEIMILISRITIÐ
57