Heimilisritið - 01.07.1945, Qupperneq 10

— Hæðinni hallar til austurs,
nokkurn veginn í hjöllum, út-
skýrði Scott, léttur í máli. —
Lækurinn rennur hér. Þér getið
næstum séð lóðina fyrir yður.
En Toni lagði ekkert til mál-
anna. Hún var að hugsa um nest-
iskörfuna, sem hún ætlaði að
hafa með sér, daginn eftir, —
það yrði að vera matur, sem
börnum geðjaðist að.
— Eg sæki yður um níuleytið,
sagði hún er Scott var að fara.
Freddy leit spyrjandi til hennar,
þegar þau voru orðin ein. *— Við
hafa börnin með okkur, sagði
hún. Hann á tvö.
— Einmitt það? og frú Pendle-
ton?
— Hún er dáin, sagði Toni og
roðnaði. — Þú þarft ekki að
horfa á mig, Freddy, eins og ég
hefði stytt henni aldur!
— Geri ég það? Freddy lagði
frá sér uppdáttinn.
— Þetta er mjög snoturt hús,
Toni.
— Hm, hm, tautaði hún sam-
þykkjandf.
Tom og Peggy biðu úti á tröpp-
unum, þegar Toni kom akandi 1
bifreiðinni. Þau voru indæl
börn. Þau líkjast honum, hugs-
aði Toni. Skyldi honum þykja
leitt, að þau líkjast ekki móður
sinni?
Undir eins og þau komu upp
eftir, fór Scott Pendleton að
8
merkja fyrir herbergjunum.
Börnunum kom vel saman, og
léku sér að spýtum, sem þau
létu sigla á læknum, en barn-
fóstran sat prjónandi og horfði á.
— Þér virðist ekki íylgjast vel
með lengur, sagði hann hvat-
skeytlega eftir dálítinn tíma.
— Má ég líta á uppdráttinn
aftur! Hún breiddi hann á gras-
ið. Þegar hún leit upp aftur,
flögraði hárlokkur fyrir augu
hennar. — Húsið er ekki nógu
stórt, sagði hún ákveðin. — Setj-
um sem svo, að ég gifti mig aft-
ur og að ég eignist fleiri börn.
— Búist þér við því? sagði
hann afundinn. — Hvað á þetta
að þýða — gáta eða hvað?
— Þér þurfið ekki að vera
svona andstyggilegur, sagði hún
og roðnaði.
— Ef til vill ættuð þér að
bíða með að byggja, þangað til
þér vitið, hvað þér viljið, sagði
hann kuldalega. Eg get ekki eytt
tímanum í þessháttar óvissu. Það
er víst bezt að fara að halda
heim.
— Nei, börnin skulu fá að
skemmta sér lengur hér útfrá,
svaraði hún. Þar að auki borga
ég yður tímaeyðsluna, herra
Pendleton.
Hann roðnaði og gekk burt.
Það sem eftir var dagsins, lék
hann með börnunum, og Joanna
skemmti sér hið bezta.
HEIMILISRITIÐ ,
*