Heimilisritið - 01.07.1945, Qupperneq 58

merki um að kúlan hefði hitt.
„Það þýðir ekki“, sagði hún.
„Eg kann ekki að skjóta. Eg
hefði ekki átt að reyna það.
Eg bara —“ hún leitaði
vandræðalega að orðum án þess
að geta lokið við setninguna.
Svo tók hún hattinn sinn af
afgreiðsluborðinu.
„Eg ætla að fara núna og
tala við spámanninn".
„Alltaf eru konurnar sjálfum
sér líkar“, sagði Price, þegar
þeir Dick horfðu á eftir Lesley
ganga áleiðis að spátjaldinu. Svo
bætti hann við alvarlegur í
bragði: „Þú mátt vera ánægður,
drengur minn“.
„Heldurðu að þú þurfir að
fræða mig á því?“
„Þessi stúlka“, sagði Price.
„er hálfgerð álfamær. Hún kom
hingað fyri hálfu ári. Það eru
allir strákarnir héma brjálaðir
í henni, án þess að hún taki svo
mikið sem eftir því. Hún er vist
rík líka. Og —“. Hann hikaði.
„Heyrðu annars“.
„Eg heyri“.
„Hefurðu séð Cynt'hia Drew
nýlega?“
Dick leit snögglega til hans,
þungbrýnn. Price var að skoða
einn af rifflum sínum og virtist
vera mjög niðursokkinn í að
þurka skeftið.
„Heyrðu mig“, sagði Dick.
„Það hefur aldrei verið neitt
alvarlegt á milli okkar Cynthia.
Það máttu vita“.
„Eg veit, ég veit, góði vinur“,
flýtti Price sér að segja. „Það
er ég alveg viss um. En hvað
um það, Cynthia getur haft sín-
ar tilfinningar og —“.
„Eg hefi aldrei gefið Cynthia
tilefni til að ætlast til nokk-
urs af mér. Og ég elska Leslev.
Eg hef verið hrifinn af henni
frá því að hún kom hingað
fyrst. Meira er ekki um það að
tala, þó að ég geti hinsvegar
ekki skilið hvað hún sér í mér“.
Price hló. „Allt í lagi“, sagði
hann og virti Dick fyrir sér frá
hvirfli til ilja. „Eg held annars,
að þú hafir ekkert til að
skammast þín fyrir“.
Dick glotti.
„Eg ætti öllu heldur að segja
að þið Lesley séuð glæsilegasta
parið sem hér hefur sést“.
Þeir þögðu litla stund. Svo
bætti Price við:
„Hefurðu heyrt nokkuð um
nýja spákarlinn? Hann kvu
ekki vilja láta það vitnast, en
hann er líklega einhver þekkt-
asti sakamálasérfræðingur, sem
uppi er núna — Sir Harvev
Gilman“.
„Hvað ertu að segja? Eg hef
oft heyrt á hann minnst. Getur
það verið?
„Já, ég hugsa að það ^é
ábyggilegt“.
56
HEIMILISRITIÐ