Heimilisritið - 01.09.1949, Síða 10

hringdi til verzlunarinnar til að
reka á eftir þeim að senda það.
„Borðið var sent strax í morg-
un gegn staðgreiðslu“, var mér
sagt.
Eg hringdi til húsvarðarins.
„Mér skilst, að borðið mitt hafi
verið' afhent í dag. Hafið þér
tekið á móti því, Turner?“
„Nei“, sagði hann aumingja-
lega.
„Hvað hefur skeð? Ég fékk
Georg peningana“.
„Það er bezt ég komi upp og
tali við yður“, svaraði hann.
Skömmu síðar kom hann og af-
sakaði sig ákaft. Um eittleytið
hafði Georg fengið greidd
tveggja vikna laun, 64 dollara.
Skömmu síðar tóku reiðir leigj-
endur að hringja til húsvarðar-
ins og kvarta undan því, að eng-
inn svaraði í lyftunni. Frú
Turner fór á vettvang — og svo
reyndist, að lyftan var mann-
laus. Georg var horfinn. Ein-
kennisfötin hans lágu snyrtilega
samanbrotin á stól í anddyrinu.
Lykillinn að íbúðinni minni lá
hjá þeim.
„Ég má vissulega. ásaka sjálf-
an mig“, sagði Turner. „Ég'hélt
yður væri óhætt að skilja pen-
ingana eftir hjá Georg. Mér er
þetta óskiljanlegt. Fyrir hálfum
mánuði réði ég hann hjá sömu
ráðningarstofunni, sem við' höf-
um skipt við árum saman, Hann
8
liafði ágæt meðmæli. Svo er að
sjá, sem pilturinn hafði verið at-
vinnulaus um skeið. Hann var
auralaus og konan mín lánaði
honum 25 dollara, svo að hann
yrði ekki í vandræðum fram að
næsta útborgunardegi. Hann
var mjög þakklátur — barði oft
að' dyrum hjá okkur og bauðst
til að gera okkur einhvern
greiða. Ég hefði getað svarið fyr-
ir að hann væri annað en heið-
virður, einmana unglingur. Þá
sjaldan liann fór að heiman,
skrapp hann í bjórstofu uppi í
Yorkville“.
„Við gerðum lögreglunni að-
vart“, hélt Turner áfram. „Hún
stakk upp á því að leitað' yrði
þar sem Georg kvaðst eiga
heima og í bjórstofunum í York-
ville“.
„Ég ætla að aka þangað“,
sagði ég, „ef þér viljið koma með
mér“.
Við fórum fyrst þangað sem
Georg hafði sagt að hann ætti
heirna, en það heimilisfang
reyndist tilbúningur einn.
Síðan litum við inn í nokkrar
bjórstofur og eigandi einnar
þeirrar kannaðist við piltinn.
Georg hafið koinið þangað
kvöldið áður, en maður þessi
vissi ekkert um lifnaðarháttu
piltsins annað en það, að hann
hafði alltaf komið þangað einn
síns liðs.
HEIMILISRITJD