Heimilisritið - 01.09.1949, Qupperneq 27

Evehjn vildi sajna meiru í búið, áður
en hún giftist, en Walter jmiði hinsveg-
ar að komast sem fyrst í hjónasængina
Þau urðu
bæði hamingjusöm
Þýdd smásuga
UNGA kærustuparið sat á
bekk í skemmtigarðinum, þar
sem fáförult var.
Hann var alvarlegur á svip,
er hann leit á hana og mælti:
„Evelyn! Við verðum að slíta
trúlofun okkar. Það er óhjá-
kvæmilegt“.
Hún horfði á hann óttasleg-
in og sagði: „Hvað' segirðu
Walter?“
Þau voru bæði fríð og vel
klædd. Walter var hár vexti með
liðað hár, fjörleg, blá augu, og
sólbrenndur.
Hann var ákveðinn í fasi.
Evelyn var ljóshærð, lítil og
bláeyg. En augu hennar voru
ekki fjörleg eins og hans.
Hún mælti: „Hvað hefur kom-
ið fyrir?“
Rödd hans var mjög hljóm-
lítil, er hann svaraði: „Eg fór til
Brent læknis í dag. Eg er heilsu-
tæpur. Já, ég’ á erfitt með að
segja þér, hvernig komið' er með
mig“.
Evelyn horfði rannsakandi á
hann.
Walter sagði: „Evelyn, ég er
dauðans matur. Eg lifi ekki
lengur en sex mánuði hér eítir.
Brent læknir sagði engan vafa
geta leikið á því“.
Þau þögðu. Og Evelyn virt-
ist þögnin eins og þung byrði.
Henni þætti sem fuglasöngur-
inn hefði hljóðnað, heimurinn
HEIMILISRITIÐ
25