Heimilisritið - 01.09.1949, Qupperneq 50

()g Bessie var ekki myrk í
máli. Hún hlífði honum ekki,
hún sagði honum skýrt og skor-
inort, hvað henni sýndist um
hann og aðferðir hans. En Buck
sló hana út af laginu:
„Gerðu eins og ég segi. Eg er
að' segja þér, að ég eigi von á
manni —“.
„Ég skal ekki trufla þig! En ef
þú heldur, að þú getir sparað þér
þessa 100 dollara, sem þú lofað~
ir mér —
Buck hristi höfuðið. Það hafði
honum aldrei til hugar komið. —
og þegar Bessie íagði að lokum
leið sína niður stigann, kom hon-
um sem snöggvast í hug, að gefa
henni þó dálítið meira en þessa
100 doilara, sem hún hafði beð-
ið um, og telja hana síðan á að
fara burt dálítinn tírna. Og þó
helzt ef hægt væri að koma því
í kring með ódýrara móti. Hann
gat vaíið henni um fingur sér,
ef hann þurfti á því að lialda.
Hann hafði ekki beðið ósigur
fyrir neinni konu enn. Og ef þessi
stúlka, sem hann átti von á . ..
Buck leit með velþóknun á
mynd sína í spegii, sem hékk fyr-
ir framan hann. Þá heyrði hann,
að glerdyrnar voru opnað'ar og
hann snéri sér við.
„HÉRNA ER HÚN!“ Milo
veik til hliðar og hleypti ungri
konu inn.
Þessi unga kona var smávaxin
og mjög föl, að minnsta kosti
væri hún borin saman við
Bessie. Hún var yf'irleitt gerólík
Bessie. Og það var ekki laust við,
að Buck yrði dálítið hissa, er
hann varð þess var, að honum
féll mætavel dökkt hár, alveg
slétt, eítir að hafa haft svo lengi
fyrir augum sér ljósu, óviðráð'an-
legu lokkana á Bessie. Hann leit
hvasst á Milo, og hann lét ekki
á sér standa að fara. Síðan leit
hann brosandi á ungu konuna.
Varir hennar bærðust lítið eitt.
„Viljið þér ekki setjast nið-
ur?“
„Þökk fyrir“.
Það leyndi sér ekki, að henni
var órótt innan brjósts. Svarta,
fábreytilega kápan hennar virt-
ist heldur ekki hafa verið sérlega
dýr. En blá augu liennar hvíldu
á honum, og augnaráð hennar
var eitthvað svo undarlegt, lýsti
hvorttveggju í senn, kvíða og að-
dáun. Osjálfrátt bar Buek hönd-
ina upp að' bindinu og lagaði
það.
Nokkur stund leið svo að hún
sagði ekki neitt. Það var eins og
hún væri að sækja í sig kjark.
„Ég hef oft séð yður í sölunum
hérna niðri, en þér hafið ef til
vill ekki tekið eftir mér?“
Hvítar og ííngerðar hendur
hennar fitluðu við lásinn á
svartri silkitöskunni. A vinstri
48
HEIMILISRITIÐ