Heimilisritið - 01.09.1949, Síða 56

Jcril . . . Ég er með kaffi, Allison. Viltu
ekki kaffisopa? Það er framorðið og
margt hefur borið við hjá þér í kvöld“
„Nei, ég þakka fyrir. Segðu læknin-
um, að mig taki þetta mjög sárt. Ef
til vill get ég gert citthvað fyrir Molly,
Látið mig vita, ef hann heldur það,
Góða nótt, frú Wyatt".
Eftir að þær höfðu tekjzt innilega
hendur, gekk Allison hægt út og heinVl
til sín.
Nú ók Fergus til Locust Vally —<i
og eftir stutta stund myndi hann taka
á slagæð frá Anstey og hlusta mcðj
hluttekningu á hana segja frá þeim ó'
þægindum, sem því eru samfara að eig^)
von á barni.
En Allison, sem .átti ekki þægilega
nótt í vændum, myndi alls ekkert hafa
sofið, ef hana hefði grunað, að til væri
ung stúlka, sem héti Marcia Lord, eða
að Marcia, sem sat á rúmi hinnar
fögru systur sinnar og sagði á þessari
stundu:
„Ég hjnkra við til að sjá þennanj
unga, framúrskarandi lækni. Slíkir mennj
eru sjaldgæfir. Ég hcf tekið þátt í sam-
kvæmislífinu að undanförnu, án þesj,
að fá sting í hjartað!" Hún horfði á
skrautleg náttföt systur sinnar og bætttl
við í kvörtunartón: „Og ég er orðiai
nítján ára! Ef til vill hefur þessi stóri!
læknir gott af að hitta einu sinni ung-i
an kvenmann, sem ekki á von á bami“
Hún brosti stríðnislega.
Marcia átti eftir að hafa mikil áhrif
á líf Allison, sem lá nú í litla rúminu
sínu, er 'hún hafði átt síðan hún var
barn, og hugsaði um kosjinn, sem Ferg-
us hafði kysst hana.
„Ó, að þú öðlist allt, sem þú óskar
þér“, umlaði hún syfjulega, ,,án þess
þó, að það eyðileggi þig“.
ÞAÐ FYRSTA, sem Fergus kom
auga á, var granna stúlkan í vínrauða
flaueliskjólnum. Síðan sneri hann sér
að sjúklingnum. Skrautleg náttföt voru
hætt að hafa áhrif á hann. Þó minntist
hann þess, hve undrandi hann hafði
verið, fyrst eftir að hann gerðist að-
stoðarmaður Brittons læknis, yfir því,
hve konur kappkosta að vera glæsilega
klæddar í rúminu.
Unga stúlkan í vínrauða kjólnum var
að snúast kringum rúmið, þangað til
frú Anstey sagði þreytulega:
„Wyatt Iæknir, þetta er litla systir
mín, Marcia Lord“.
„Gott kvöld", sagði Marcia og opnaði
nógu mikið munninn til þess, að hægt
var að sjá tennur hennar, sem voru
ekki sérlega reglulegar.
„Gott kvöld! Annizt þér systur yð-
ar?“
„Það þarf engin að annast hana“,
sagði Marcia.
„Nú skaltu fara niður og leika við
litlu félagana þína“, sagði frú Anstey og
það var vottur af skipunarhreim í rödd
hennar.
Marcia gekk hægt út úr stofunni,
svo að Fergus hafði tækifæri til að at-
huga hana með sínum athugulu augum.
Hún var vel vaxin, en honum þótti hún
heldur grönn. Það var yndisþokki í
hreyfingum hennar. Hálsinn var mjög
hvítur og fagur, en hárið dökkt.
„Við erum í vandræðum með hana“,
sagði Ljnda í áhyggjutón, þegar hurðin
hafði lokazt á eftir henni. „Fjölskyldan
ræður ekkert við hana“.
54
HEIMILISRITIÐ