Heimilisritið - 01.09.1949, Qupperneq 58

unga konu jafnhcilbrigða og Linda
Anstey var. Hann var sannfærður um,
að Britton læknir myndi vera honum
sammála um það. Og gamli Britton
vissi, hvað hann söng.
Að neðan heyrði hann hlátur og há-
vaða, en bry.tinn sagði við liann, alvar-
legur á svip:
„Ungfrú Marciu langar til að tala
við lækninn í borðstofunni“, og vísaði
Wyatt þangað.
Marcia beið hans þar. Hún sat í sóf-
anum og var barnaleg í látbragðj.
„Viljið þér færa okkur eitthvað að
drekka, Stevens", sagði hún.
„Ég vil ekki tefja yður frá skemmt-
uninni“, sagði Fergus kurteislega.
„Skemmtun! Það er engin skemmt-
un í þessu“.
Fergus athugaði hana, eins og hún
væri gyðja af annarri stjörnu. Hún var
svo ólík þejm stúlkum, sem hann hafði
kynnzt.
„Á hvað eruð þér eiginlega að horfa?“
spurði hún og brosti undarlegu og ynd-
islegu brosi og lét skína í óreglulegar
tennurnar. Honum varð ljóst, að þetta
var óstýrilát stúlka, sem gerði ekki
nema það, sem hún vildi sjálf.
„Á yður! Nýtízku stúlku, sem minn-
ir mig á, að ég er orðinn gamall!"
„Yður lízt auðvitað ekki á svoleiðis
stúlkur? Þér eruð auðvitað alveg á móti
þeim?“
„Alls ekki! Ég hef bara eiginlega
ekki kynnzt þeim fyrr!“
Hún fékk sér sígarettu úr öskjunni
á borðinu og hallaði sér að honum til
þess að láta hann kveikja í henni.
„Við erurn skrítnar manneskjur",
sagði hún að lokum, „við erurri merki-
legt viðfangsefni fyrir vísindamenn eins
og yður“.
„En maður hefur svo fá tækifæri til
að athuga þetta í alvöni", sagði hann
brosandi.
„Það er nú það, læknir, ef til vill
ætti ég að hjálpa yður“.
„Þér gerið svo vel að láta mig vita,
þegar þér hafið tíma til þess“.
„Læknir", sagði hún skyndjlega, al-
varleg á svipinn, „yður virðist ég vera
heimsk og tilfinningalaus, af því að ég
sit ekki uppi og held í höndina á
Lindu? Ég hef mér það tjl afsökunar,
að ég hef enga trú á, að hún sé veik,
að minnsta kosti ekki alvarlega. Það
getur ekki verið neitt sérstaklega al-
varlegt á ferðum, þó að kona eigi von
á barni?“
Hún horfði á hann sakleysislegum
augum, en þó var eitthvað eggjandi í
svipnum.
„Það er rétt, að það er ekkert sér-
staklega alvarlegt á ferðum, Marcia, þó
að kona eigi barn í vændum“, sagði
Fergus blíðlega. Honum fannst það fjar-
stæða að nefna þetta barn öðru en for-
nafninu. „Það væri óskandi, að fleiri
konur skildu það“.
„Er Linda systir mín þá alveg heil-
brigð?“
„Hún er bara dálítið of þreytt", sagði
Fergus varlega.
„Já, vjð skulum nefna það því nafni“,
sagði hún hæðnislega. Andlit hennar
skipti sífellt um svip, það var alltaf ó-
rói í því.
Hann leit á úrið sitt, klukkan var að
verða tvö.
„Ég verð að fara að halda af stað til
borgarinnar“, sagði hann.
56
HEIMILISRITIÐ