Heimilisritið - 01.08.1951, Blaðsíða 30

paranna og fengu númer fimm-
tán. Svo biðu þau eftirvænting-
arfull.
Þetta gekk fremur fljótt og
greiðlega. Hann hefði ekki þurft
að kvíða neinu. Jim Ashley var
þreytulegur og áhugalaus að sjá,
og tók ekki eftir þeim. Teller sá
liann ekki heldur, en pírði aug-
unum og gerði í flýti merki hjá
sér, þegar Martina fór framhjá
dómurunum. Svo var það búið.
Aðstoðarmað'ur kom og bað
stúlkuna, sem hefði númer fimm-
tán að gefa sig fram • við dóm-
nefndina seinna um daginn. Karl
stríddi henni:
„Áður en þér vitið af, eruð
þér orðin kvikmyndastjarna í
Hollywood með Rolls-Royce og
tvær miljónir í banka, og þá er
þessu ævintýri lokið“. Hann hló,
en fann í sama bili, að hann ósk-
aði helzt, að það varaði alveg
að eilífu.
„Þér haldið þó ekki, að ég sé
svo vitlaus að fara til Holly-
wood?“ spurði hún fyrirlitlega.
„Eg sagði yður þó, að þetta væri
einungis til að vinna veðmál“.
Hann hristi höfuðið. „Það er
ekkert spaug. Tri-Continental
veit, hvað það vill. Þér komizt
ekki hjá tilboði“.
„En ég þarf ekki að taka því?“
„Það verður erfitt fyrir yður
að sleppa hjá því“, sagði hann
aðvarandi.
,3g vil það ekki“, sagði hún
þrjózk. „Ég hef mitt starf“.
Hann yppti öxlum og fór með
hana inn í skemmtigarðinn, þar
sem þau voru saman nokkra ó-
gleymanlega tíma, þangað til
lúðrarnir kölluðu fólk aftur að
dómarapallinum. Teller gekk að
liátalaranum.
„ ... Svona margar ungar feg-
urðardísir höfum við ekki áður
séð samankomnar. . . . Kæru vin-
ir, ég hef þá ánægju og heiður
að tilkynna, að úr ykkar liópi
hefur Tri-Continental valið unga
dömu, sem þið fáið áreiðanlega
bráðum að sjá á hvíta léreftinu:
Ungfrú Martina Thorne!“ Hún
laut höfði feimnislega til endur-
gjalds fyrir lófatakið. „Og nú
viljum við biðja ungfrú Thorne
að koma, svo hún geti skrifað
undir samninginn þegar í stað,
og við getum undirbúið ferð
hennar til Hollywood ...“
Hún kipptist við. I einu
stökki var hún komin niður af
pallinum og þreif fast í hand-
legginn á honum. „Karl“, hvísl-
aði hún. „Hjálpaðú mér burt.
FIjótt!“
Áður en nokkur gat stöðvað
þau, hlupu þau að bilnum í bað-
fötunum. Fyrir aftan sig heyrðu
þau æsta rödd Ben Tellers og
undrandi muldur mannfjöldans.
Eftir andartak óku þau á fullri
ferð eftir veginum. Hún vísaði
28
HEIMILISRITIÐ