Heimilisritið - 01.08.1951, Blaðsíða 53

oft boðið okkur að gista hjá
ykkur. í þetta sinn höfum við
hugsað okkur að nota boðið,
einkum þar sem við getum
helzt ekki búið á hóteli með
hund. Og við getum ekki skil-
ið „Max“ eftir hér, þar sem
enginn vill taka að sér að gæta
hans.
Þið hafið ekki ennþá kynnzt
„Max“. Það eru aðeins nokkrir
mánuðir síðan við eignuðumst
hann. Hann er ágætur schæ-
ferhundur. Hann er hvolpur
ennþá, og það er fátt hægt að
hugsa sér yndislegra. En ég
skal ekki leyna því, að hann er
dálítið erfiður. Við missum
öðruhvoru skó í ginið á honum,
og í gær var hann svo ósvífinn
að rífa fóðrið af einum hæg-
indastólnum okkar. Annars er
hann nærri því í húsum hæf-
ur núna, svo að við fjögur ætt-
um að geta komið í veg fyrir
að hann geri nokkuð af sér.
Ég man núna að rottuhund-
urinn ykkar er orðinn afgam-
all og rólegur. Þið gætuð kann-
ske lofað „Max“ að liggja í
körfunni hans. Sé það ekki
hægt, þá er ekki hundrað í
hættunni, því að „Max“ þykir
alveg eins gott að liggja í sófa.
HEIMILISRITIÐ
Það er auðvitað mjög mikil-
vægt, að hundurinn hreyfi sig
eitthvað á hverjum degi, en ég
hef sagt við Lone, að þið Mog-
ens hafið áreiðanlega ekkert á
móti því að taka hundinn með
á göngu, þegar við megum ekki
vera að því. Það er ekki hægt
að biðja hvern sem er um þetta,
en mér finnst við þekkjast svo
vel, að við skiljum hvert ann-
að.
Við búumst ekki við að vera
nema fjóra daga hjá ykkur. En
ef við verðum til óþæginda, þá
megið þið til að segja okkur
það hreinskilnislega. Við mun-
um ekkert styggjast af því.
Beztu kveðjur til þín og Mog-
ens frá okkur báðum.
Ykkar einlægur Jakob.“
„Kæri Jakob.
Bréfið þitt kom í morgun, og
mér finnst réttast að svara
strax, áður en þið farið að láta
niður í töskurnar.
Okkur þykir það mjög leið-
inlegt, en Oldens-hjónin hafa
boðið okkur til sumarbústaðar-
ins síns um þessa helgi. Við höf-
um því miður þegar svarað boð-
inu játandi, og við getum helzt
ekki hætt við það núna —
hversu mjög sem við vildum
það — við höfum nefnilega oft
51