Heimilisritið - 01.08.1951, Blaðsíða 16

strent, venjulegt, grágult og
nýtt hús og enginn garður. Það
rann saman við akur og engi.
Það var ekkert nema grænkáls-
raðimar. ... Húsið var einmitt
fullgert um Jónsmessu, og þau
höfðu gift sig um hvítasunnuna.
Jens ætlaði að útbúa garð í
sumar. Hann hafði skipulagið
í höfðinu, með steinhæð og laug
og allt sem nöfnum tjáir að
nefna. Garðurinn kæmi líka á-
reiðanlega, Jens var harður sem
járn, en næstu tíu árin myndi
ekki verða skuggsælt í hon-
um. Það átti að leggja stétt út
að hænsnahúsinu. En sement
fékkst ekki. Maður varð að
skrifa heilan stafla af umsókn-
um til að fá leyfi fyrir einum
poka.
íris hratt hænsnahússhurðinni
upp á gátt. Hænurnar görguðu
og flögruðu um. Alltaf börðust
þær um eins og þær væru vit-
lausar, þegar komið var í dyrn-
ar. Taugaóstyrkar, það var ein-
mitt það sem þær voru. Jens
sagði, að maður yrði að fara
vel að þeim ... opna dyrnar
hægt og ganga varlega inn.
Fara vel að hænsnum ... já,
það mátti nú segja, að lífið var
flókið.
Alifuglar áttu allan hug Jens.
Hann dreymdi um að eignast
bezta fyrirmyndarhænsnabú
landsins. Hann átti bókahillu
fulla af alifuglabókmenntum og
var áskrifandi að öllu, sem út
kom um hænsni og kjúklinga.
Hann gat setið við þangað til
eftir miðnætti og jórtrað yfir
alifuglaritunum. Jens hafði ver-
ið búinn safna allmörgum þús-
undum króna, þegar þau giftu
sig. íris átti ekki eyri. Jesús
Kristur, maður verður þó að
ganga sæmilega til fara og
skemmta sér, þegar maður er
ungur. Hún hafði verið bjáni
að fallast á að flytja hingað út-
eftir með honum. Þau höfðu
búið í skúrræfli, meðan Jens og
múrarinn hjálpuðust að við hús-
ið, og þeir báru að hverja vatns-
fötu, sem með þurfti. Þangað
til rafmagnið var lagt inn, kom-
ust þau af með steinolíulampa,
sem reykti og lyktaði ... og í
Kaupmannahöfn voru rafljós og
líf og glaðir dagar. ...
IRIS átti að taka lokurnar frá
hreiðurkössunum til að ná í
eggin frá hænunum. Henni
fannst það andstyggilegt starf.
Hún lét Jens alltaf um það,
þegar hann var heima, en það
var ekki hægt að halda hænun-
um innilokuðum í fjóra daga.
Þá garga þær, þangað til hús-
þakið rifnar. Hjarta hennar
barðist, þegar hún tók lokuna
frá og rak höndina innundir
hænu númer 17, sem strax upp-
14
HEIMILISRITIÐ