Heimilisritið - 01.08.1951, Side 40

geíið henni á brúðkaupsdegi
þeirra, leit hún í spegilinn. María
Antonietta hei'ð'i ekki getað litið
hryggilegar út, þegar hún var
á leiðinni undir fállöxina.
Jeff kom inn og leit á spegil-
mynd hennar. „Þér mynduð
vissulega verða hrífandi, frú
Ainsley, éf þér gætum brosað“,
sagði hann í spaugi.
Hún gat ekki brosað. „Klukk-
an er orðin margt. . . > Eigum
við ekki að leggja á stað?“ var
það eina sem hún gat sagt.
SUSAN var að tala við móð'-
ur Peggy, þegar Eddie kom og
sló saman hælunum með
drengjalegu monti og hneigði
sig.
„Má ég vera svo djarfur, lafði
mín?“ sagði hann og deplaði
framan í hana augunum. Susan
langaði ekki til að dansa, en þó
stóð hún á fætur. —- „Auðvit-
að“, hugsaði hún, „það er ekki
hægt að' neita honum“.
Eftir dansinn fór Eddie með
hana út á svalirnar.
„Hvers vegna ertu reið út í
mig?“ spurði hann allt í einu al-
vörugefinn.
„Eg er ekkert reið“. Hún fór
undan í flæmingi.
„Komdu“, sagði hann og tók
undir handlegg hennar. „Við
skidum koma þangað sem við
getum talað saman í ró og
næði . . .“
Hann fór með hana niður í
litla lystihúsið í garðinum.
„Ertu vanur að' hafa það á
þennan hátt?“ sagði hún hæðn-
islega.
„Nei“, svaraði hann byrstur.
„En nú ætla ég að segja þér
nokkuð, kæra, litla dama, nú
ætla ég ekki lengur að láta bjóða
mér það, sem þú hefur boðið
mér upp á síðkastið. . . . Nei,
gríptu ekki fram í fyrir mér“,
sagði hann rólega en ákveðið'.
„Það sem ég ætla að tala við þig
um er áríðandi. Eg þarf að fá
samþykki pabba til þess að fara
. . . en hann vill að þú gefir líka
þitt samþykki".
„Fara . . . ?“ stamaði hún ut-
an við sig.
„Já, ég hef látið skrifa mig í
sjóherinn. Þá vantar mikið af
mönnum í stríðið“.
„Eddie!“ hrópaði Öusan hrygg,
„þér er ekki alvara? Þú . . . þú
ert ekki orðinn átján ára . . .“
„Ertu ekki hundrað sinnum
búin að minna mig á það í seinni
tíð, að ég sé orðinn fullorðinn
og verði að haga mér samkvæmt
því? Þú hefur heimtað af mér,
að ég tæki mér eitthvað' alvar-
legt fyrir hendur“.
Susan varð máttlaus í hnján-
um og varð að setjast. Eddie á
förum . . . átti hún nú að þurfa
að sjá af honum? En hún gat
38
HEIMILISRITIÐ