Heimilisritið - 01.08.1951, Blaðsíða 28

Hann roðnaði og breytti um
samræðuefni. „Nú erum við víst
búin að tala nóg um nafn mitt“,
sagð'i hann. „Nú er komið að
mér að spyrja um yðar“.
Hún settist við hlið hans.
„Mjög sanngjörn krafa. Eg heiti
Martina Thorne. Eruð þér
nokkru nær?“
„Það minnir á vín“, hefndi
hann sín. „Þurrt vín“.
Hún hló skærum hlátri. „Bíð-
ið bara þangað til þér sjáið mig
í vatninu“, svaraði hún. „Eg var
á leið út á baðstaðinn“.
„Þá ökum við' þangað“, sagði
hann. Ur því hún hafði ekki einu
sinni þekkt hann, þótt hún
heyrði nafn lians, var ekki nein
hætta á ferðum. ()g hann hafði
ekki komið á almenningsbað-
stað árum saman. Þegar þau
litlu síðar óku inn á bílastæðið,
spurði hann:
„Jæja, eigum við að reyna
hringekjuna?“
Hún brosti leyndardómsfulit.
„Eg hef annað um að' hugsa.
Kannist þér við Tri-Continentai
Pictures?“
Hann hefði getað svarað, að
nefnt félag borgaði honum tutt-
ugu og fimm dollara um tímann,
jafnvel fyrir að sitja þarna hjá
henni. „Það eru þeir, sem fram-
leiða \ Marnell-myndirnar, er
ekki svo?“
„Eitt af þeirra fáu glappa-
skotum", viðurkenndi hún. „En
þeir stofna líka til fegurðarsam-
keppni á baðstöðunum .. .“
„Og þér eruð' þá .. .“ Hann
þagnaði og beit á vörina.
„ . . . Ein af þessum litlu gæs-
um, sem vilja komast í kvik-
myndir“, liélt hún áfram. „Nei,
ég verð að valda yður þeim von-
brigðum, að það er einungis um
veðmál að ræða. St. John, það
er kærastinn minn, heldur því
fram, að mér þýði ekkert að
reyna“.
Orðið „kærasti“ kom honum
til að fá undarlega andúð á St.
John. „Og nú ætlið þér að sýna
honum dálítið annað! Hvað haf-
ið þér þarna í körfunni?“
„Baðfötin mín“, svaraði hún.
„Komið bara með. Þér getið
fengið leigð' baðföt“.
Það væri gaman! Hugsa sér
ef stjörnufangarar félagsins
þekktu hann ekki, og hann ynni!
Hann féllst á gamnið, fékk sér
sundbuxur og hitti hana á eftir
fyrir utan. Hún var ennþá fal-
legri í baðfötum en maður hefði
búizt við.
„Þér eruð yndisleg!“ hugsaði
hann upphátt.
„Við skulum vona, að Tri-
Continental sjái það“, sagði hún
hlæjandi. „Þér lítið reyndar ekki
heldur svo afleitlega út“.
„Þakka gullhamrana!“ Hann
brosti. Hún ætti bara að' vita
26
HEIMILISRITIÐ