Heimilisritið - 01.08.1951, Blaðsíða 27

Ekki einu sinni Ashley, einka-
ritari hans og bamfóstra, sem
var svo líkur honum, að hann
gat komið fram sem vara-Karl
Marnell, vissi, hvar hann var.
Ashley vissi aðeins, að Marnell
hafði hnupplað bílnum hans og
gert sig ósýnilegan í fyrsta sinn
í mörg ár.
Karl Marnell brosti og hægði
ferðina. Hér var varla nokkur
hætta á, að hann þekktist, Mar-
nell, hinn óviðjafnanlegi, hinn
dýrkaði, með töfrandi, svai-ta
lokkana! Hann strauk stutt-
klippt hárið og skegglausa yfir-
vörina og leit niður á upplitaða
skyrtuna og krumpaðar flóneis-
buxurnar. Það var góð hug-
mynd að afmá skeggið og svörtu
lokkana. Hárið var líka svo af-
leitlega heitt, þegar það var
svona sítt, eins og hann hafði
orðið að hafa það' í fábjánaleg-
um myndum frá tínmm borgara-
stríðsins. Skyldi nokkur þekkja
hann án lokkanna? Það væri
gaman að reyna.
I sama bili kom hann auga á
hana. Hún stóð og benti á
sprungið reiðhjólið sitt í svo
spaugilegri örvæntingu, að hann
varð að stanza og hlæja.
„Viljið þér aka með'?“ spurði
hann. „Við getum bundið skepn-
una aftan á“.
Hún var lítil, en augun voru
stór og brosandi.
„Ég þakka“, sagði hún. ,,En
þér verðið að kynna yður fyrst“.
Hvað myndi hún segja, ef
hann svaraði: „Ég heiti Karl
Marnell?“ Glápa og góna eins
og allir þessir fábjánalegu rit-
handarsafnarar? Hann féll fyrir
freistingunni, og varð fyrir
mestu undrun ævi sinnar til
þessa.
„Marnell?“ endurtók hún.
„Eruð þér skyldur þeim rétta?“
Hann hló af uppgerð. „Þeim
rétta! Er ég líkur honum?“
Hún hristi höfuðið. „Þér eruð
ósköp viðfelldinn. En — nei,
þér líkist sem betur fer ekki þeim
dúkkudreng. Manni verður ó-
glatt af að sjá hann“.
„Álítið þér . ..“ Hann tók and-
ann á lofti. „Eruð þér ekkert
hrifin af Karli Marnell?“
„Hann getur alls ekki leikið.
Imyndið þér yður, að þér líkist
honum?“
„Ekki leikið .......“ Honum
fannst hann gjörsigraður mað-
ur. „Hafið þér séð nýjustu
myndina hans, Trumbur Lees
hershöfðinga?“
Hún leit rannsakandi á hann.
„Nei. En þér?“
„Já. Og sú mynd mun koma
yður á aðra skoðun . .. hún sýn-
ir hæfileika hans frá alveg nýrri
hlið“.
„Þér talið eins og blaðafull-
trúi“, sagði hún ertnislega.
HEIMILISRITIÐ
25