Heimilisritið - 01.08.1951, Blaðsíða 60

Ofviðrið var algjörlega gengið yfir, en
þegar sólin kom upp var frumskógur-
inn líkastur tyrknesku baði, þegar fór
að gufa upp af jarðvcginum og hita-
beltisgróðrinum. Þau gengu eins og
gegnum létta þoku, sem lyktaði af rotn-
andi jurtagróðri.
Það rnátti meira að segja merkja
þreytu á sjálfum Ugi, eftir hið erfiða
ferðalag. Hann varð að stanza við og
við tjl að þurrka svitann' af enni sér.
Þau voru cnn komin í dálítið rjóður og
Ugi sat á hækjum sér og hvíldi sig.
Skyndilega hrökk hann saman og rauk
á fætur.
„Svartir óvinir á eftir okkur, hús-
bóndi,“ hvíslaði hann æstur. ,,Eg sjá
þá milli runnanna."
Hann hafði varla sleppt orðinu, þeg-
ar skothljóð heyrðist og kúla lenti í
trénu, sem Hilary hvíldist upp við. Hil-
ary lét Joan samstundis leggjast flata,
tók upp skammbyssu sína og skaut í
áttina, sem skotið kom úr. Aftur hvein
kúla rétt við höfuð hans, og skyndilega
stukku, fram fimm villimenn, þrír
vopnaðir spjótum og skjöldum, en tveir
með gamaldags riffla, æddu að þeim
Hilary og örguðu sem óðir væru.
Hilary lét skotin dynja á villimönn-
unum, meðan nokkuð var í skamm-
byssunni, en heppnaðist aðeins að fella
tvo þeirra. Á næsta andartaki geisaði
þarna heiftúðugt návígi. Hilary laut
niður til að verjast spjótsárás, brá fæti
fyrir fjandmanninn, svo hann féll, og
barði hann svo í hausinn með skamm-
byssuskeptinu. En áður en hann hefði
tíma til að rísa upp aftur, lagði annar
hann spjóti í bakið og reiddi vopn sitt
aftur til að gera út af við hann, en í
sama bili hljóp Ugj til og hjó næstum
handlegginn á villimanninum af, með
hinum volduga hníf sínum. Hann hafði
þegar unnið á einum árásarmanninum,
áður en hann kom Hilary til hjálpar, en
hann hafði einnig orðið fyrir áverkum.
Sem betur fór hafði Hilary strax
skotið til bana báða þá scm báru byss-
ur, annars hefði bardaginn að líkind-
um endað á annan hátt. Eins og nú
stóðu sakir höfðu þeir Hilary og hinn
fílefldi þjónn hans fellt eða drepið fimm
óvini.
Meðan á bardaganum stóð, hafði Jo-
an bæði verið of hrædd og sljó til að
hreyfa sig — og vegna þreytu og ó-
teljandi geðshræringa áttaði hún sig
varla á því, hvað um væri að vera. Hún
lyfti nú höfði og sá Hilary liggja endi-
langan, þvcrt yfir lík villimannsins, sem
hann hafði seinast barizt við. Hann
lá á grúfu og blóð seitlaði úr jakka
hans á bakinu. Ugi stóð boginn yfir
honum og það draup blóð úr koparlit-
uðu andliti hans.
Við þessa sýn komst Joan til fullrar
meðvitundar og gleymdi alveg hinu
aumlega ástandi sjálfrar sín. Með ang-
istarópi, stökk hún á fætur, en hneig
aftur niður og skreið á höndum og fót-
um til Hilarys.
„Hilary — Hilary — hafa þeir drepið
þig?“ hrópaði hún í mikilli geðshrær-
ingu, en varp öndinni léttara, þegar
Hilary lyfti höfði og brölti svo varlega
á hnén.
Hann virtist ekki hafa heyrt, hvað
hún sagðj og lét sem hann sæi hana
ekki.
„Varaðu þig Ugi!“ hrópaði liann og
benti á villimanninn, sem Ugi hafði
58
HEIMILISRITIÐ