Heimilisritið - 01.11.1951, Blaðsíða 34

Ski-pstjórinn á fjögurra mastra skonnortunni MINNIE
tók sjálfur að sér að ala Joban dóttur sína■ npp um
borð þangað til hún var ij ára. Síðar skrifaði hún
skemmtilegar endurminningar frá þessum sjómennsku-
árum, Sem nú eru að koma út í islenzkri þýðingu.
Bókin nefnist . „Skipstjórinn á Minnie" og eru hér
nokkrar glefsur úr henni.
Það á að tattóvera mig-I
Ég lief sagt, að ferðalög okkar hafí
verið viðburðasnauð, og þó var enginn
dagur eins. Jafnvel þó að við værum
í stáðvindabeltinu og við gætum bara
bundið stýrið og látið skipið sjálft sjá
um stefnuna, skeði þó alltaf eitthvað
nýtt á hverjum degi. Þannig bar það við
einn daginn, að hásetinn John McLean
vann hjarta mitt og varð ágætur vinur
minn. Hann var tröll að vexti, bæði
hár og þrekinn. Vöðvaafl hans var ó-
skaplegt, cn gáfur hans af skornum
skammti. Aldrei hafði neinn af háset-
unum þorað að egna hann til reiði.
Hann var á sinn óheflaða hátt ákaf-
lcga góður við mig og ég gat setið
tímunum saman við fætur harís os dáðst
að honum. Á loðnu brjóstinu hafði
hann stórt skip undir fullum seglum
og ég þreyttist aldrei á að horfa á það.
Þegar hann var í essinu sínu hneppti
hann frá sér skyrtunni og sýndi mér, og
þá lét liann skipið stundum vagga á
öldum sinna miklu brjóstvöðva. Ef hann
fyllti lungun af lofti, þöndust seglin
út, alveg eins og það sigldi fyrir ágæt'-
um vindi, en tæmdi hann lungun og
lyti dálítið fram, lögðust seglin saman
og héngu máttlaus niður. Þetta var al-
vel eins og myndasýning.
32:
HEIMILISRITIÐ