Heimilisritið - 01.11.1951, Blaðsíða 17

Heimilisritið - 01.11.1951, Blaðsíða 17
konur, sem héldu sér hvor í aðra, stauluðust eftir dimmum gang- stígnum að húsinu og báru tösk- ur sínar. Þær börðu að dyrum með dyrahamrinum. Kaldrana- legt andlit ráðskonunnar varð ekki til að minnka taugahroll þeirra, og ekki er ósennilegt að þær hefðu lagt á flótta ef þær hefðu ekki heyrt háa, nefmælta rödd kalla: „Verið ekki hræddar, það er ekkert að óttast í þessu húsi“, og Crosby flýtti sér fram í forstofuna til að róa konurnar. Eldri konan heilsaði honum. Hún var klædd stuttri pelskápu, svartri, mjög þröngri um hálsinn, með svartan hatt, fjaðurskreytt- an og með borða, sem bundinn var þétt undir hökuna. Hattur- inn sat hátt á höfðinu, og and- litið, sem var allt annað en að- laðandi vegna hræðslunnar, sást vel. Það var eins og henni létti og hún varp öndinni, þegar hún sá Crosby. „Hamingjan hjálpi okkur, Crosby, hvílíkur staður fyrir heiðvirt kvenfólk að mæta á lun þetta leyti nætur. Eg trúi því hvort sem er ekki, að vitfirring- urinn Cyrus West hafi látið eftir sig nokkurn eyri. Og hver er þessi kona?“ „Þetta er Mammy Pleasant, ráðskonan. Mér skilst að þér hafið þegar kynnzt ungfrú Ci- cily Young“. „Já, ég hitti hana á járnbraut- arstöðinni. Ég heyrði að hún bað bílstjórann um að aka sér til Glencliff. Veröldin er lítil, er ekki svo? Og vitið þér, að' bann- settur bílstjórinn neitaði að aka okkur, nema því aðeins að við greiddum tvöfalt gjald, og svo lét hann okkur fara út úr bíln- um við hliðið. Ég vildi að ég hefði aldrei farið hingað“. Þegar hér var komið, voru þau komin inn í bókaherbergið og Crosby kynnti þeim báða karlmennina. „Herrar mínir, lejdið mér að kynna ykkur ungfrú Susan Sils- by og ungfrú Cicily Young. Þetta eru Harry Blyth og Charles Wilder“. Cicily Young leit sannaralega vel út, þótt hún væri komin yfir aldur skólastúlkunnar og væri gangandi auglýsing fyrir öll þau fegurðarmeðul, sem fyrirfinnast í snyrtistofum kvenna. En þótt Susan væri gamaldags, dró hún að sér athygli allra, annars hefði hún ekki verið sjálfri sér lík. Hún lét dæluna ganga viðstöðu- laust, þar til hún var trufluð af komu fimmta erfingjans. Paul Jones var enn ruglaðri, þegar hann kom, heldur en jafn- vel þær Susan og Cicily höfðu verið. Vofulegt andlit og dökkur búningur ráðskonunnar stað- festu allar grunsemdir hans, sem NÓVEMBER, 1951 15
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68

x

Heimilisritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimilisritið
https://timarit.is/publication/976

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.