Heimilisritið - 01.11.1951, Qupperneq 17

konur, sem héldu sér hvor í aðra,
stauluðust eftir dimmum gang-
stígnum að húsinu og báru tösk-
ur sínar. Þær börðu að dyrum
með dyrahamrinum. Kaldrana-
legt andlit ráðskonunnar varð
ekki til að minnka taugahroll
þeirra, og ekki er ósennilegt að
þær hefðu lagt á flótta ef þær
hefðu ekki heyrt háa, nefmælta
rödd kalla: „Verið ekki hræddar,
það er ekkert að óttast í þessu
húsi“, og Crosby flýtti sér fram
í forstofuna til að róa konurnar.
Eldri konan heilsaði honum.
Hún var klædd stuttri pelskápu,
svartri, mjög þröngri um hálsinn,
með svartan hatt, fjaðurskreytt-
an og með borða, sem bundinn
var þétt undir hökuna. Hattur-
inn sat hátt á höfðinu, og and-
litið, sem var allt annað en að-
laðandi vegna hræðslunnar, sást
vel. Það var eins og henni létti
og hún varp öndinni, þegar hún
sá Crosby.
„Hamingjan hjálpi okkur,
Crosby, hvílíkur staður fyrir
heiðvirt kvenfólk að mæta á lun
þetta leyti nætur. Eg trúi því
hvort sem er ekki, að vitfirring-
urinn Cyrus West hafi látið eftir
sig nokkurn eyri. Og hver er
þessi kona?“
„Þetta er Mammy Pleasant,
ráðskonan. Mér skilst að þér
hafið þegar kynnzt ungfrú Ci-
cily Young“.
„Já, ég hitti hana á járnbraut-
arstöðinni. Ég heyrði að hún bað
bílstjórann um að aka sér til
Glencliff. Veröldin er lítil, er
ekki svo? Og vitið þér, að' bann-
settur bílstjórinn neitaði að aka
okkur, nema því aðeins að við
greiddum tvöfalt gjald, og svo
lét hann okkur fara út úr bíln-
um við hliðið. Ég vildi að ég
hefði aldrei farið hingað“.
Þegar hér var komið, voru
þau komin inn í bókaherbergið
og Crosby kynnti þeim báða
karlmennina.
„Herrar mínir, lejdið mér að
kynna ykkur ungfrú Susan Sils-
by og ungfrú Cicily Young.
Þetta eru Harry Blyth og
Charles Wilder“.
Cicily Young leit sannaralega
vel út, þótt hún væri komin yfir
aldur skólastúlkunnar og væri
gangandi auglýsing fyrir öll þau
fegurðarmeðul, sem fyrirfinnast
í snyrtistofum kvenna. En þótt
Susan væri gamaldags, dró hún
að sér athygli allra, annars hefði
hún ekki verið sjálfri sér lík.
Hún lét dæluna ganga viðstöðu-
laust, þar til hún var trufluð af
komu fimmta erfingjans.
Paul Jones var enn ruglaðri,
þegar hann kom, heldur en jafn-
vel þær Susan og Cicily höfðu
verið. Vofulegt andlit og dökkur
búningur ráðskonunnar stað-
festu allar grunsemdir hans, sem
NÓVEMBER, 1951
15