Heimilisritið - 01.04.1955, Blaðsíða 3

HEIMILISRITIÐ
APRÍL 13. ÁRGANGUR 1955
— MAMMA! Mamma!
Ragnar nam staðar og hlust-
aði eftir þessu átakanlega hrópi,
sem var þrungið örvæntingu og
hræðslu — sársaukafullt bænar-
óp um hjálp. Ekki virtist það
verá í mikilli f jarlægð, og Ragn-
ar híjóp í áttina til þess. Hann
þurfti ekki langt að fara. Inni í
húsasundi fann hann þriggja
ára snáða, sem auðsjáanlega
hafði ætlað að stytta sér leið
með því að smjúga í gegnum
rimlagirðinguna þar sem einn
rimillinn hafði brotnað. En hafði
ekki komið nema höfðinu í gegn
og þá gripið hann hræðsla, svo
að hann komst hvorki aftur á
bak né áfram. Ragnar gekk til
snáðans, ávarpaði hann þýðlega
og losaði hann úr „gapastokkn-
um“.
— Hvað heitir þú, drengur
minn? spurði Ragnar.
Litli drengurinn horfði á
Ragnar stórum, tárvotum aug-
um. Hann var bæði feiminn og
vandræðalegur. Að iokum svar-
aði hann ósköp lágt:
— Ólafur.
— Jæja. Og hvar átt þú
heima?
— Þingbraut 25.
Ragnar kipptist við — Þing-
braut 25? hváði hann.
— Já, sagði drengurinn,
mamma er þar. En ég veit ekki
hvert ég á að fara.
Ragnar horfði tortryggnislega
á litla snáðann. Honum hafði
brugðið ónotalega, og hugsanirn-
ar þutu um í höfði hans eins og
eldflaugar. En hann varð að
koma drengnum heim. Það var
1