Heimilisritið - 01.04.1955, Síða 56

Undir fölskum forsendum
Þegar Jean-CIaude sá, a8 Martine
hafði lekið kpnje\töshjuna hans úr
gjajabunkanum og lagt hana til
hlibar, jckk_ hann hugrehkj til að
játa henni sína brennandi ást.
Smásaga eftir
CLAUDE GEVAL
JEAN-CLAUDE NARCY, sem
nú sér nafn sitt lýsa í risabók-
stöfum yfir þökunum vegna
hinna frægu hljómleika hans
víðsvegar um heim, var þá ein-
ungis óþekktur listamaður og
kenndi fyrir lágt tímakaup.
Hann var innilegur aðdáandi
nemanda síns, Martine Réveraz,
sem hann elskaði með leynd.
Hún var fögur, rík og efnilegur
píanóleikari, en ekki sérlega ið-
in. Hún ætlaði nú einmitt að
halda upp á tuttugu ára afmæli
sitt. Þar með fékk faðir hennar
tækifæri til að halda eitt af þess-
um samkvæmum, þar sem allir
helztu iðnaðarforkólfar Parísar
komu saman.
Jean-Claude Narcy hafði ver-
ið boðið, og nú kvaldist hann af
öllum þeim áhyggjum, sem þetta
boð gat valdið honum.
Martine hafði sent boðið án
þess að hugsa mikið um það, en
það olli honum vandamálum.
Átti hann að þiggja það? Væri
það viðeigandi, að hann færi?
Var smókingurinn hans nógu
góður. Lakkskórnir nógu fínir?
Hvaða afmælisgjöf gat hann val-
ið, sem ekki myndi verða allt
og hlægileg við hliðina á þeim
skrautgripum og blómakörfum,
sem vinir Réveraz myndu senda
til að reyna að taka hverjir öðr-
um fram í óhófi? Hann ákvað
að fara blátt áfram í konsert-
smókingnum sínum, sem hann
ætlaði að láta hreinSa, og á
splunkunýjum lakkskóm, og sem
gjöf ætlaði hann með konfekt-
öskju, „sem ávallt gerir lukku“.
Tilviljunin hagaði því svo, að
54
HEIMILISRITIÐ