Heimilisritið - 01.04.1955, Qupperneq 66

ur herragarðsins eru vanir, og
að ég fái traust þeirra og virð-
ingu. McLean ráðsmaður hefur
þegar skrifað mér nokkur bréf,
og ég hef hugboð um að ég muni
komast vandræðalaust út úr
skiptum mínum við hann, en
hvernig á ég að afla mér álits
hjá öllum hinum? Ég þekki ekki
þetta fólk og veit ekkert um
venjur þeira og siði. Ég verð
bæði óstyrkur cg kvíðinn, þeg-
ar ég hugsa til þess.“
Hann leit alvarlegur á Lindu,
og hún fann að hún roðnaði.
„Það er velkomið að hjálpa
þér eftir því sem mér er unnt,“
svaraði hún, ,,og þú hefur á réttu
að standa, að það borgar sig fyr-
ir þig að kappkosta eftir megni
að falla þeim í geð. í fyrsta lagi
þarftu að taka upp þá reglu að
fara til kirkju á hverjum sunnu-
degi. Ég veit að þú gerir það
aldrei í London, en hér í Kin-
lock er það siður. Það vanrækir
enginn að vera við guðsþjónustu
nema hann sé löglega forfallað-
ur. Sunnudagurinn heima er
raunverulegur hvíldardagur fyr-
ir menn og málleysingja, og þá
getur enginn heldur leyft sér
hávaðasamar skemmtanir.“
„Ég er fús til að gerast kirkju-
rækinn,“ sagði hann brosandi,
„en það er sjálfsagt margt fleira,
sem ég þarf að taka tillit til.“
„Vissulega,“ sagði hún, „en ég
hugsa að þú njótir góðrar að-
stoðar eðlishyggju þinnar, svo að
þú munir hegða þér heppilega í
hverju einstöku tilfelli. En eitt
er það, sem þú skalt hafa hug-
fast — jafnvel mestu fátækling-
arnir heima eru menntað fólk,
og þegar þú kynnist þeim,
muntu furða þig á því, hvað
fólkið er margfrótt og lesið. —
Margir þar hafa háskólamennt-
un, en þeir gera ekkert veður út
af því. Þeir taka bara sín próf,
og svo koma þeir heim aftur og
taka til við sín fyrri störf. Ge-
orge McManus garðyrkjumaður
á herragarðinum er gott dæmi
um það. Hann hefur embættis-
próf í heimspeki og stúderar
klassisk mál í frístundum sín-
um.“
Hún talaði af miklum eld-
móði, og Bruce hlustaði þögull
á hana, naut þess að sjá ákafann
í hinu fríða andliti hennar og
glóðina í dökkum augunum, sem'
glönsuðu af ákafa. En frú Kin-
lock leiddist og eyðilagði þessa
ánægjustund fyrir þeim báðum
með því að segja yfirlætislega:
„Nú finnst mér við höfum heyrt
nóg um þetta, Linda! Viltu segja
þjónustustúlkunni að við vilj-
um fá morgunmatinn snemma í
fyrramálið.“
(Frh. í næsta hefti)
64
HEIMILISRITIÐ