Heimilisritið - 01.09.1957, Qupperneq 24

að, sem var að vekja þessar
undarlegu þrár og hvatir, sem
voru eins og logandi eldtungur
í brjósti mér.
Mestan liluta dagsins vorum
við á ströndini. Við fórum aftur
að synda, og ég skvetti á Dick,
en allt var breytt. Eitthvað nýtt
hafði komið inn í tilveru mína
og það sem eftir var dagsins
hvíldi það eins og skuggi yfir
öllu, sem ég gerði. Eg varð fegin,
þegar við héldum heimleiðis.
Mig langaði að ver.i ein með
nýju hugsanirnar nnnar.
Við gengurn eftir veginum
heim á leið og þegar við komum
að beygju nokkurri leit ég upp,
þegar Dick heilsaði pilti, sem
kom eftir stíg gegnum pílviðar-
trén. „Sæll, Bender.“
Jim Bender gerði ekki annað
en að veifa hendinni í kveðju-
skyni. Hann var undarlegur
náungi ef dæma skyldi eftir
því litla, sem ég hafði um hann
heyrt. Hann var eldri en hinir
strákarnir, tuttugu ára, og hann
hafði eiginlega ekki gert neitt
síðan hann lauk við mennta-
skóla. Það hafði verið mikið um
hann talað. Hann var álitinn
mikið úti á lífinu; stelpurnar,
sem hann var með, voru þær
sömu, sem brostu tilleiðanlega til
strákanna, þegar þær mættu
þeim á götu; stelpurnar, sem
alltaf voru á „rúntinum“ og
heyrðust flissa í aftursætum
bifreiða. Hann átti enga kunn-
inga, var dularfullur og frá-
hrindandi.
I dag leit ég á hann með
nýjum áhuga og þóttist sjá í
honum eitthvað skylt tilíinn-
ingum, sem bærst höfðu með
mér, þegar ég lá á ströndinni.
Augu hans beindust eins og af
tilviljun af Dick á mig, en um
leið og þau mættu mínum fann
ég titring fara um mig. Eg leit
undan en ekki fyrr en ég hafði
séð hana brosa. Eg fann augna-
ráð hans hvíla á öxlum mínum,
á bakinu á mér og ég neyddi
mig til að líta ekki við, en þegar
við Dick vorum komin fyrir
beygjuna leit ég einu sinni við.
Jim stóð þarna ennþá og horfði
á eftir okkur. Hann glotti þegar
ég snéri mér við og ég fann, að
ég roðnaði.
Dick lét móðan mása og ég
var því fegin að þurfa ekki að
svara, að ég gat þótzt vera að
hlusta. Það sem eftir var heim-
leiðarinnar sá ég Jim Bender
fyrir mér. I augum lians hafði
falist áskorun eins og hann á
þessu augabragði hefði skyggnst
inn í hug minn og skilið.
Daginn eftir fór ég ein til
strandarinnar. Ég var í sund-
bolnum og' hélt á poka með
22
HEIIVUIISRITIÐ