Fréttatíminn - 01.03.2013, Blaðsíða 22

Kæli- og frystiskápar í mörgum
stærðum frá Siemens og Bomann. Nóatúni 4 Sími 520 3000www.sminor.is
Já, blessaður vertu. Þetta er seinni tíma vanda-
mál.
Það er alveg dæmigert fyrir ljúflinginn
Ingó, sem má ekkert aumt sjá, að verða feim-
inn og hrökkva í kút þegar fólk sýnir honum
sama hlýhug og hann hefur sýnt öðrum
umhugsunarlaust í gegnum árin en hann er
að venjast þessu.
„Þegar ég lá á spítalanum einangraði ég
mig dálítið og var lítið á netinu og Facebook.
Fólk var svo mikið að spyrja og ég vissi ekk-
ert sjálfur og gat engu svarað. Síðan fannst
mér þetta svo yfirþyrmandi einhvern veginn.
Allur þessi stuðningur en nú veit maður að
fólk vill vel og þetta er þess leið til þess að
takast á við þetta með mér og nú reyni ég að
vera virkari.“
Ingó hefur árum saman verið eins og
þeytispjald út um allar koppagrundir og hitt
fjölda fólks og þeir eru margir sem muna eftir
kynnum sínum af þessu einstaka ljúfmenni
og þessa dagana er hann oft minntur á þetta.
„Við hjónin fórum til Umboðsmanns skuld-
ara og töluðum þar við góðan mann sem ætl-
ar að sjá um mín mál. Þegar við vorum inni
hjá honum sagði hann að ég myndi kannski
ekki eftir honum en hann hefði einhvern tíma
verið á puttanum þegar ég kom að og skutlaði
honum frá Hellu til Selfoss. Þetta var mjög
fyndið og það er alltaf eitthvað svona að koma
upp.“
Tilgangslaust að vera reiður
Þegar ég frétti að þú værir kominn á spítala
með hvítblæði varð ég fyrst reiður. Af hverju
Ingó minn? Ég átti mjög erfitt með að sætta
mig við þetta og vildi kenna einhverju um
og datt Eyjafjallajökull í hug. Að gosið hefði
komið einhverju helvítis eitri ofan í þig þegar
þú varst að mynda í mekkinum en þá varst það
þú sem útskýrðir fyrir mér að það þýddi ekkert
að pæla í þessu, leita að ástæðum og kenna
einhverju um.
„Nei, nei. Það þýðir ekkert. Þetta gerist
bara en fólk er bara leitt. Mínir nánustu og
vinir mínir en eins og ég sagði þá er alveg
tilgangslaust að vera reiður eða bitur yfir
einhverju sem maður fær ekki breytt. Það er
bara sóun á orku. Maður á bara að vera kúl á
þessu og taka því sem að höndum ber.
Ég er bara þannig að mér finnst ekkert
vandræðalegt fyrir mig að tala um þetta og
kannski slæ ég fólk út af laginu þegar ég segi
bara: „Ja, ég er nú að drepast úr krabba og
þyrfti eiginlega að fá hraðmeðferð í þessu.
Þetta slær fólk svolítið.“
Ingó er ekki laus við veraldlega stússið þótt
hann þurfi á allri sinni orku að halda í annað
og hefur þurft að eiga við ýmsa lánardrottna
en hann sér líka spaugilegu hliðarnar á því
brölti jafnvel þótt hann hafi verið hársbreidd
frá því að koma sér í örugga höfn áður en
áfallið dundi yfir.
„Þannig lagað er ég í afar vondum málum
en það er fyndið að segja frá því að trygginga-
sölumenn eru búnir að vera að hringja í mig
í allt sumar. Alveg tvisvar þrisvar í viku og
vildu endilega selja mér líftryggingu, sjúkra-
tryggingu og allan djöfulinn. Tækjatryggingu
og ég veit ekki hvað og hvað. Ég var alveg til
í þetta og ætlaði bara að ganga frá þessu. Svo
var ég eitthvað að slugsa vegna þess að ég
var svo upptekinn og náði ekki að ganga frá
þessum fína tryggingapakka. Nema hvað að
þegar ég er kominn inn á spítala þá hringir
einn. Ég segist nú bara vera kominn inn á
spítala með krabbamein og hann kveður í
flýti en óskar mér góðs gengis. Og ég heyrði
ekki í einum né neinum eftir það. Þannig að
tryggingafélögin hljóta að vera með gagna-
grunn,“ segir Ingó og hlær. Ætli það sé ekki
bara merkt við mann: Þessi er búinn.“
Yndisleg fjölskylda og vinir
Ingó og eiginkona hans, Monica Haug, búa
ásamt dætrum sínum tveimur, Hrafnhildi
Sif sem er 11 ára og Söru Lilju sem er níu
ára, og tíkinni Betu í Vesturbænum. Og það
er óhætt að segja að feigðin svífi ekki yfir
þessu huggulega heimili þar sem mikið
er brosað og hlegið. Hrafnhildur Sif segir
okkur ábúðarmikil frá nýju orði, „kynbundin
launamunur“, sem hún lærði í skólanum í dag
og síðan spinnast upp nokkrar umræður um
mannréttindi.
Fjölskyldan sest síðan fyrir framan sjón-
varpið og horfir á heimsókn Stöðvar 2 til
þeirra fyrr um daginn. Þegar Sara Lilja birtist
í mynd að borða súkkulaðiköku felur hún
andlit sitt og hrópar upp yfir sig: „Af hverju
klipptu þeir þetta ekki út?“ Ingó slengir
svo fram einum krabbameinsbrandara og
Hrafnhildur Sif lítur ákveðin á föður sinn:
„Ég tek brjálæðiskast á þig ef því gerir grín
að þessu!“ Ingó hlær og Beta liggur spök við
hlið húsbónda síns sem hún víkur aldrei frá
en eftir að Ingó veiktist horfir hann öðruvísi á
göngutúrana sína með Betu sem urðu honum
ómetanlegir þegar hann slapp úr einangrun-
inni á spítalanum.
„Við látum þetta ekki trufla heimilislífið.
Við höfum leyft stelpunum að fylgjast vel
með þessu og höldum þeim vel upplýstum.
Ég á líka svo hrikalega góða konu sem hefur
séð um mig eins og ungbarn og borið mig á
höndum sér. Þannig að ég hef það bara gott.
Það er ekki hægt að hugsa sér betri aðstæður
til að lenda í veikindum þegar maður á svona
konu. Og svona vini. Vá!
Mér finnst líka matarlystin vera að koma
aftur og er dauðhræddur um að ég fari að
bæta á mig. Ég ætlaði að ná af mér tíu kíló-
um í viðbót,“ segir hann og hlær. „Og það
gæti alveg tekist ef ég fer alveg eftir línunni
frá Kollu grasalækni. Ég finn þróttinn vera
að koma aftur og þetta er að verða helvíti
fínt.“
Vill kveðja félagana
„Þú hefur líka haldið þínu góða geði í gegn-
um þetta allt og menn geta nú farið langt á
því og það er fátt sem bendir til þess að þú
sért á förum akkúrat núna,“ segi ég og minni
Ingó á að við strengdum þess heit eftir að
önnur meðferð mistókst að við ætluðum að
fara saman að æfa í Mjölni þegar hann væri
búinn að sigrast á hvítblæðinu.
„Já, við stefnum á það! Ég hef aldrei verið
bjartsýnni en núna. Það er bara furðulegt
og ég er ekkert hræddur við hinn mögu-
leikann. Ég nýt þess bara að vera til, ógeðs-
lega grannur og hef það bara gott. Ég meina
þetta fer eins og það fer og ég geri mitt til að
grasa þetta og svona. Kannski þrauka ég en
ef maður fer þá fer maður bara.“
Ingó er eins og margir vita mikill víkingur
og hann segist á tímabili aðeins hafa velt
útförinni fyrir sér en hann nenni því ekki
lengur. „Ég ætla að hafa opna kistu, vera í
víkingagallanum með hendur á sverðinu. En
æ, ég nenni ekki að pæla í þessu.“
En var það ekki erfitt fyrir víkinginn að missa
sitt mikla hár og skegg?
„Nei! Vegna þess að ég fékk að vita það að
það kemur alltaf einhvern veginn allt öðru-
vísi til baka. Hárið og skeggið. Og ég er svo
spenntur yfir því að sjá hvernig það verður
núna. Þetta er í þriðja skiptið sem þetta er að
koma aftur og þetta er búið að vera alls konar.
Það er æsispennandi að bíða eftir þessu.“
Það skiptir ekki um lit er það?
„Jú!,“ segir Ingó hátt og ákafinn leynir sér
ekki. „Það getur orðið ljósara eða dekkra og
alls konar. Ég get orðið röndóttur.“
Þegar talið berst að víkingum verður ekki
aftur snúið og Ingó gerir sér vonir um mikið
vopnaglamur í sumar. „Mig langar ferlega til
að eiga gott sumar, fara á víkingahátíðir og
kveðja félagana. Ég er á kafi í þessu víkinga-
rugli og það er afar skemmtilegt.“
Í fyrra fór Ingó ásamt fleiri Íslendingum
í víking til Jórvíkur þar sem þeir tóku þátt í
heilmikilli víkingahátíð með Jórvíkurvíking-
unum sem kalla sig Völsunga. Þar eignaðist
Ingó góða vini sem ætla að sækja hann heim
í júlí. „Þetta er mjög traustur flokkur og þeir
koma hérna vinir mínir úr Völsunga víking-
unum. Það kemur alveg djöfuldómur af
Bretum hingað.“
Illt að vera sóttdauður
Hugsar þú eitthvað um hvað tekur við þegar
jarðvistinni lýkur. Kristnir menn geta huggað
sig við vonina um himnaríkisvist en við heið-
ingjarnir höfum Valhöll. Sérð þú hana fyrir
þér sem áfangastað?
„Já. Maður vonast auðvitað eftir því að
komast þangað. En það er sko illt að vera
sóttdauður. Ég verð þá láta fallast á sverðið á
síðustu sekúndunni. En ég reyni að tala við
dyravörðinn í Valhöll og lauma mér inn. Það
hlýtur að vanta ferskan mannskap þarna. Og
auðvitað vill maður éta svínakjöt og drekka
mjöð allan daginn. Annars er ég ekkert að
hugsa um hvenær kallið kemur. Það kemur
bara þegar það kemur,“ segir sköllótti vík-
ingurinn sem er óbugaður og er byrjaður að
safna hári og skeggi á ný.
Þórarinn Þórarinsson
toti@frettatiminn.is
Árangurslausum lyfjameðferðum hefur verið hætt og Ingó bíður þess sem verða vill. Honum líður vel núna
og hann finnur þróttinn vera að koma aftur. Ljósmyndir/Hari
22 viðtal Helgin 1.-3. mars 2013