Fréttatíminn - 27.01.2012, Blaðsíða 38

Fært til bókar
Erkifemínisti í hópnum
Talsverður titringur fór um þingflokka
Samfylkingarinnar og Vinstri grænna eftir
að fyrir lá að meirihluti var á Alþingi gegn
því að vísa frá tillögu Bjarna Benediks-
sonar um að draga til baka ákæruna á Geir
Haarde. Smugan reiknaði út að konur í
þingliðinu hefðu verið talsvert ákveðnari í
að málið héldi áfram: Þar sagði: „Haustið
2010 greiddu 18 konur því atkvæði sitt að
Geir yrði látinn svara fyrir Landsdóm en
fimmtán karlar. Karlasamstaðan um Geir
virðist því hafa sótt í sig veðrið á þingi.
Munar þar mest um Ögmund Jónasson,
Jón Bjarnason, Atla Gíslason, Birki Jón
Jónsson, Ásmund Einar Daðason og Sigurð
Inga Jónsson sem áður studdu ákæruna.“
Þráinn Bertelsson gat ekki orða bundist og
bætti við athugasemd með sínum hætti:
„Það var þó einn margyfirlýstur erkifemín-
isti í hópnum, Atli Gíslason, og svo náttúr-
lega Guðfríður Lilja fyrir utan hjartahreinar
Hvatarkonur og fasistabeljur.“
Byrjar og endar með minnihlutastjórn
Það er mat Álfheiðar Ingadóttur, þing-
manns VG, að ríkisstjórn Jóhönnu Sigurðar-
dóttur sé „nokkurs konar minnihlutastjórn“
að því er fram kom í útvarpsþættinum
Sprengisandi á Bylgjunni um síðustu helgi.
Álfheiður bætti því við að í sínum huga
væri það ekki slæm staða. Í þættinum
gagnrýndi Álfheiður flokksbróður sinn,
Ögmund Jónasson innanríkisráðherra. Hún
taldi að hann hefði ekki átt að tjá sig um
Landsdómsmálið opinberlega og að endur-
skoða ætti setu hans í ríkisstjórn. Björn
Valur Gíslason, þingflokksformaður VG,
vék einnig að Ögmundi í bloggpistli sínum
og raunar tveimur samflokksmönnum í
þingflokknum til viðbótar, Guðfríði Lilju
Grétarsdóttur og Jóni Bjarnasyni. „Þessir
þrír hafa reyndar verið dálítið einangraðir í
þingflokknum. Það hefur verið ágreiningur
í fleiri málum. Það hlýtur að ráðast á næstu
dögum hvort við vinnum saman eða leitum
annarra lausna,“ sagði þingflokksformað-
urinn. Eftir er að sjá hverjar þessar „aðrar
lausnir“ eru – sem gætu til dæmist falist í
því að fá hjól Hreyfingarinnar undir vagn-
inn – en að óbreyttu stýrir Jóhanna minni-
hlutastjórn á lokasprettinum eins og var í
upphafi forsætisráðherraferils hennar, frá
febrúar til maí árið 2009. Munurinn er að
þá lofaði Framsóknarflokkurinn að verja
minnihlutastjórnina kæmi fram vantrausts-
tillaga.
S íðustu miss-erin hefur mikið verið
rætt og ritað um
hvort og hvenær
Ólafur Ragnar
Grímsson hættir
sem forseti, og
hver eigi að taka
við af honum. Þessi
umræða er út um
víðan völl og sitt
sýnist hverjum.
Sumir vilja fá konu
á Bessastaði, aðrir
„celebrity“, og
enn aðrir akademíkara, bis-
nessmann, leikara. Einhvern
sem kann tungumál. Einhvern
geðugan með bjartan svip.
Allir koma til greina og þannig
kemur enginn til greina.
„... Vegna þessarar atburða-
rásar og í þessu ljósi tel ég ekki
annað fært, kæru landsmenn,
að verða við því þunga kalli
sem ég hef fundið svo sterkt
að undanförnu. Sá mikli fjöldi
Íslendinga sem hefur skorað
á mig til áframhaldandi setu
á forsetastóli vakti þakklæti
í brjósti mér. Ég varð satt að
segja svolítið undrandi, hélt að
þjóð mín væri ef til vill búinn
að fá nóg af þeim sem hér
talar. Mér leið kannski eins og
Björk og handboltalandsliðinu
eftir frækna sigra í listum og
íþróttum. Síðar, eftir langa
umhugsun, þar sem forseti fór
einsamall í langar göngur um
snæviþakin túnin við Bessa-
staði, og sá æðarfugl leita skjóls
í frosnu rofabarði undan rokinu,
hugsaði ég um skyldur mínar.
Skyldur forseta við þær tugþús-
undir Íslendinga á öllum aldri,
af öllum stéttum og stigum,
sem hafa skorað á forsetann.
Sem hafa skrifað honum og leit-
að til hans um ráð. Undir feld-
inum, líkt og Þorgeir Ljósvetn-
ingagoði fyrir rúmri þúsöld,
sannfærðist ég um að farsælast
væri að svara þessu kalli – og
sitja áfram. Þjóna því dugmikla
fólki sem byggir þetta harðbýla
land og sem hefur sýnt mér það
traust að kjósa mig til að vera
eini þjóðkjörni fulltrúi þess.
Sýnt okkur Dorrit þá vináttu að
... blablabla.“
Maður heyrir nánast mærðar-
lega yfirlýsinguna. Samt kemur
hún ekki fyrr en svona í byrjun
mars. Yfirlýsingu á blaða-
mannafundi á Bessastöðum
sem markar hápunkt spennu-
þrunginnar viku þar sem hver
dagur er vandlega hannaður.
Yfirlýsingin mun bera öll höf-
undareinkennin sem við höfum
þurft að þola: Talað um sjálfan
sig í þriðju persónu; sögulegar
skírskotanir í víkingatímann
og klisjukenndar og væmnar
myndlíkingar; útlönd (og Al-
þingi) sem óvinur og forsetinn
sem eini fulltrúi þjóðarinnar;
skreytingar með
fjöðrum annarra
(„Og svo kom Mug-
ison suður og bauð
af ísfirsku örlæti allri
þjóðinni til Hörpu-
gleði.“); uppgerð og
tilgerð en aðallega
klisjur og klækir.
Nú telja eflaust
sumir þessi klókindi
Ólafs Ragnars vera
höfuðkost forseta. Að
það sé nauðsynlegt
að vera með pólitísk-
an ref á Bessastöðum
sem getur veitt ósamstæðu
Alþingi aðhald. Ég er ósam-
mála þessu. Forseti Íslands á
einmitt ekki að vera klók asti
pólitíkusinn eða best klæddi
furstinn. Hann á einmitt ekki
að vera bestur í refskákinni eða
mesti tækifærissinninn. Hann
á einmitt ekki að vera fremstur
meðal jafningja í klækjum og
klisjum.
Forseti Íslands á að vera vörn
okkar venjulegra Íslendinga
gegn slíku fólki. Hann á fyrst
og fremst að vera heiðvirður
og góður einstaklingur. Rétt-
sýnn og sanngjarn. Hann á að
leitast við að ávinna sér traust
þjóðarinnar án þess að ásælast
það. Hann á að tala af yfirvegun
og hógværð þegar aðrir fyllast
æsingi og drambi. Hann á að
sætta, ekki sundra. Markmið
hans á að vera þjónusta, ekki
endurkjör. Forseti Íslands á að
vera fyrirmynd.
Með þessu er ég ekki að
segja að allt sem Ólafur Ragnar
Grímsson hefur gert síðustu 16
árin sé alvont. Alls ekki. Hann
hefur vissulega gert sín mistök,
eins og við öll, og er óþarfi að
rekja óhamið útrásardekrið og
talið um erfðafræðilega yfir-
burði Íslendinga þegar kemur
að viðskiptum. En hann má þó
að minnsta kosti eiga það að
hann hefur sumpart gengist
betur við mistökum sínum en
margur annar. Og hann getur
litið stoltur á sinn þátt í því að
auka veg menntunar, vísinda,
bókmennta, forvarna og fleira
sem hann hefur meðal annars
gert í gegnum margvísleg for-
setaverðlaun.
En þessi síðasti kapítuli, sem
nú er verið að skrifa, virðist
einkennast umfram annað af
herkænsku. Pólitísku plotti sem
gengur út á að hanna atburða-
rás. Segja eitt en meina annað.
Athugið það, kæru lesendur:
Segja eitt en meina annað.
Pólitískt plott. Herkænska.
Þessir eiginleikar stangast svo
hróplega á við sögu og tilgang
forsetaembættisins. En Ólafur
Ragnar hefur pennann í hendi
sér og getur sjálfur ráðið end-
inum.
Framboð til forseta
„...Því hef ég ákveðið“
Teitur Atlason
íslenskukennari í
Gautaborg
Rýmingarsala40% afsláttur af völdum HOMEDICS vörum
Verslaðu á vefnum Frí sending að 20 kg 1 árs skilaréttur*
Opið virka daga kl. 9 -18 og á laugardögu kl. 11 - 16 • Eirberg • Stórhöfða 25 • Sími 569 3100 • eirberg.is
*Verslaðu á vefnum og fáðu vöruna senda frítt í næsta pósthús. Gildir þó ekki fyrir vörusendingar yfir 20kg. Vöru, sem keypt er í vefverslun, má skila innan árs ef hún er ónotuð, í upprunalegum og söluhæfum umbúðum.
Umm ... beikonbragð!
Kartöflugratín með beikoni er fljótlegt og auðvelt
í matreiðslu. Þú rífur einfaldlega plastfilmuna af bakkanum,
stráir osti yfir og það tekur aðeins 20 mínútur að hita
kartöflugratínið í ofni. Auðveldara getur það ekki verið!
Kartöflugratín - alltaf ljúffengt
– íslensk gæði eftir þínum smekk!
N
ýt
t
30 viðhorf Helgin 27.-29. janúar 2012