Fréttatíminn - 27.04.2012, Blaðsíða 36

Sumarið er tíminn
taktu til hendinni í garðinum!
BM Vallá ehf.
Breiðhöfða 3
110 Reykjavík
Komdu til okkar og fáðu hugmyndir fyrir garðinn þinn.
Sími: 412 5050
sala@bmvalla.is
b
m
va
ll
a
.is
Áslaug Katrín Aðalsteinsdóttir, landslags arkitekt okkar,
veitir viðskiptavinum ráðgjöf og aðstoð við mótun
hugmynda og útfærslu.
Ráðgjöfin er án endurgjalds til 1. júní nk.
Eftir 1. júní eru greiddar 6.000 kr. fyrir ráðgjöfina.
Ráðgjöfin fæst endurgreidd ef vörur til framkvæmdanna
eru keyptar hjá BM Vallá.

Hafðu samband við sölufulltrúa okkar
og pantaðu tíma.
PIPAR\TBW
A • SÍA • 11 1240
Hjólbarðaþjónusta
Dugguvogi rvK austurvegi selFoss
pitstop.is www
HelluHrauni HFjrauðHellu HFj
568 2020 sÍMi
suMarDeKKin
Fyrir bÍlinn þinn
Fást Hjá pitstop!
FólKsbÍla-, jeppa- og senDibÍlaDeKK.
Eftirlegukind
Jónas
Haraldsson
jonas@
frettatiminn.is
HELGARPISTILL
Í
Te
ik
ni
ng
/H
ar
i
Íslendingar eru fljótir að tileinka sér nýja
tækni, sagði forstjóri stærsta íslenska upp-
lýsingatæknifyrirtækisins hérlendis í blaða-
viðtali á dögunum. Hann benti í leiðinni á að
mörg þeirra tækja sem okkur virðast ómiss-
andi í dag eru ekki gömul, eða sá hugbún-
aður sem þeim stýrir. Um tveir áratugir eru
síðan fartölvan og farsíminn komu á markað
og netið sjálft, samskiptamáti nútímans, er
aðeins fimmtán ára. Hugbúnaður eins og
fésbókin, twitter og önnur samskiptaforrit
eru rétt fimm ára gömul, bætti hann við.
Þessi góði forstjóri hefur án efa rétt fyrir
sér en varla hefur hann, í lýsingu á tækni-
gleði og nýjungagirni Íslendinga, hugsað
til gamals skólabróður úr menntaskóla,
pistilskrifarans, sem síðastur allra sinna
heimilismanna fékk sér farsíma. Hvað lítt
tæknisinnaðan skólabróðurinn varðar skal
því þó haldið til haga að nokkuð er liðið á
annan áratug síðan ég eignaðist apparatið
og hef allan þann tíma getað svarað jafnt og
hringt – og auk þess sent og lesið smáskila-
boð. Þá kann skrifarinn að leita í símaskrá
farsímans og getur, ef hann er með gler-
augun á nefinu, séð hver er að hringja.
En þróun símtóla og símatækni er ör. Þar
hef ég setið eftir enda síðasti farsími minn
orðinn sex eða sjö ára gamall. Það þykir
þeim sem að mér standa vera forngripur,
þar sem eiginkona, börn og tengdabörn sitja
eða standa með snjallsíma í hönd starandi á
skjái á flugi um óravíddir netsins. Athuga-
semdum í minn garð verður að taka með ró
hins lífsreynda manns sem var í sveit þar
sem símhringingin var einfaldlega þrjár
stuttar og ein löng. Ekkert rafmagn, engin
rafhlaða, bara sveif á trékassa á vegg og
svart símtól með krækju. Allir í sveitinni
gátu hlustað. Síminn var því samskipta- og
fjölmiðill og hefur ekki náð þeirri stöðu á
ný fyrr en alveg á síðustu árum. Börn mín
og tengdabörn eru sem betur fer of ung til
þess að muna eftir slíkum dýrðardjásnum
en spyrja eiganda hins forna farsíma samt
að því annað slagið hvort ekki væri til bóta
að fá skífu á símann – og þá með stórum
tölustöfum. Takkasímar réðu að vísu ríkjum
í þeirra ungdæmi en einhvers staðar hafa
þau trúlega séð mynd af skífusíma.
Viðmótið er svipað í vinnunni nema þar
horfa samstarfsmenn á eiganda gamla sím-
ans í þögulli vorkunn, milli þess sem þeir
sækja og senda póst með nýtísku símum
sínum, leita þangað allra mögulegra og
ómögulegra upplýsinga, horfa á myndir og
hlusta á tónlist – auk þess nýjasta sem ég
ber ekkert skynbragð á, sem app heitir –
eða öpp í fleiritölu.
Fésbók hef ég leitt hjá mér þótt
ég þykist vita að þar úti sé heill
samskiptaheimur sem ég er að
missa af. Undarlegust þykja mér
svokölluð „like“ – eða „læk“ á hinu
ylhýra tungumáli. Ef ég skil málið
rétt ýta menn á læk-hnapp fésbók-
arinnar líki þeim eitthvað. Furðu-
legast var þegar tugir „læka“ birt-
ust við andlátsfregn gamallar konu
á Vestfjörðum. Ég þykist vita að
þeir sem ýttu á „lækið“ hafi verið
að votta hinni látnu konu virðingu
sína fremur en þeim hafi líkað það
sérstaklega vel að blessuð konan
hvarf yfir móðuna miklu.
Um kerfi örbloggsins twitter
veit ég lítið – en sá þó blaðamenn
netmiðla fara hamförum í slíkum
sendingum þegar forseti Lands-
dóms bannaði beinar útsendingar
frá réttarhöldunum yfir Geir H.
Haarde.
Svo þeirri tækniþekkingu sem
ég bý yfir sé til skila haldið get ég
skammlaust notað tölvu í vinnu og
heima. Bærilegur er ég einnig í
tölvupóstsamskiptum og algeng-
ustu leitarvélum á netinu. Annað
dugar víst ekki.
En það eru ekki bara börn og
tengdabörn sem hafa skilið mig
eftir í jóreyk tækninnar. Ég tek
líka eftir því að barna-
börnin eru ekki kom-
in nema á annað
eða þriðja ár þeg-
ar þau handleika
fullkomnustu
farsíma foreldra
sinna og undra-
tækin I-pad,
eða hvað það
ágæta dót heitir.
Þar horfa þau á
alls konar fínirí
ætlað börnum
og þegja á
með-
an.
Það er væntanlega tilgangur for-
eldranna með því að lána börn-
unum rándýr tækin.
Ég hef ekki náð lengra í tækni-
legum samskiptum við barnabörn-
in en að kveikja á barnaefni sjón-
varpsstöðvanna á helgarmorgnum
eða setja disk með Skoppu og
Skrítlu í spilarann. Örlítið sakna
ég gömlu sjónvarpstækjanna sem
voru með einum takka, kveikja og
slökkva. Látum það þó vera þótt
ein fjarstýring fylgi sjónvarpi. Það
er að sönnu þægilegt að þurfa ekki
að hreyfa sig úr sófanum til þess
að skipta um stöð. Verra er hins
vegar fjarstýringafargan það sem
fylgir öllum þeim tólum sem brúk-
uð eru í tengslum við sjónvarps-
gláp. Ýti maður á vitlausan takka
þar er hætt við að endirinn verði
snjókoma og hríð á skjánum, svo
kalla verði til vélstjóra til björgun-
ar, að minnsta kosti eiginkonuna.
Hún hefur náð lengra á tæknisvið-
inu enda leita barnabörnin frekar
til ömmu en afa þegar kemur að
flóknari tólum en sjónvarpinu
sjálfu.
Hvort persónulegra framfara
í tæknimálum er að vænta skal
ósagt látið en sennilega kemst ég
ekki hjá því að endurnýja farsím-
ann innan tíðar. Forngripurinn er
lúinn orðinn. Þá er aldrei að
vita nema maður splæsi
í einn tæknilegan – og
komist þannig í siðaðra
manna tölu á ný – hvort
sem tekst að læra á
græjuna eður ei.
36 viðhorf Helgin 27.-29. apríl 2012