Læknablaðið - 01.11.1929, Blaðsíða 5

LÆKN ABLAÐIÐ
iSS
3) LýÖtryggingarnar naga rætur karlmensku, ala upp kveifarhátt, and-
legan og líkamlegan, leiöa til vísvitandi sjúkdómsdýrkunar. ÞaÖ veröur ábata-
vænleg sta'Öa aÖ vera veikur. „Hraustir strákar meÖ ósýnilegar húÖskeinur
æsktu þess aÖ vera taldir óverkfærir. Minsti roÖi á kokkirtlunum, vægasti
magaverkur, saklaust nefkvef, herskari af uppgerÖarsjúkdómum, þetta fyllir
hiÖstofu læknisins.“
..Reyndir læknar telja, að 2/ af starfseini sjúkrasjóðslæknanna, að minsta
kosti, sé ofaukiþ. En því miður eru óþarfar læknisaÖgerðir ntjög oft skaö-
legar; þær valda taugaveiklun, þunglyndi, sjúkdómadýrkun."
„Þad' cr blátt áfram rangt, að sjúkdómar læknist fyr lijá trygðum, vegna
þess hvc sjúklingar komast fljótt undir lœknishendi, og vegna ríkulcgrar
ókeypis meðferðar; hið gagnstœða á sér stað.“
•Athugun sýnir, að sjúkdómar og sár batna miklu seinna hjá embættis-
og starfsmönnum, en hjá þeini sem stunda frjálsar iðnir. Löngun og nauð-
syn þess, að verða bráðlega heill heilsti og vinnufær, flýtir ótrúlega mikið
fyrir batanum. „LitiÖ þið snöggvast á úrskurði eftirlitsnefndanna, og þið
íallið í stafi: Einn læknir veitir (irkumlavottorð svo hundruðum skiftir
á stuttum tíma; með fáum undantekningitm eru vottorðshafarnir allir úr-
skurðaðir vinnttfærir. Margir mæta jafnvel ekki fvrir nefndinni, heldttr
taka til vinnu.“
„ÞaÖ ertt frekar fjárkrepjntr en farsóttir, sem fylla hiðstofu sjúkrasam-
lagslækttisins."
„í meðalstórri borg er 10 járnbrautarmönnum sagt upp vinnu; sama dag-
inn lýsir læknir 9 þeirra sjúka og óverkfæra.“
„Einn iðjuhöldur, sem eg þekki, varð fyrir nokkrtt að segja 50 stúlk-
utn upp vinnu. Strax næstu daga höfðu ekki færri en 49 þeirra sjúkrablað,
setn vottaði svart á hvítu ófærni þeirra til vinnu.“
í læknaritinu Múnchener Med. Wochenschr,. No. 13, 1927, hefir Stappcrt-
Sternade lýst „jólasóttinni“, sem einttngis sótti á sjúkrasjóðsmeðlimi: Þeir
urðu veikir 15. des. og batnaði 10. jan.; á þessum tima eru helgidagarnir
svo margir, að hrekkjalónnirinn með sjúkrablaÖiÖ vinnur sér nákvæmlega
jafnmikið inn og hraustur verkamaður gerir í sveita síns andlitis.
1926 voru í 778 sjúkrasamlögum með 7.918.412 félögum, 1.259.016 sjúk-
lingar óverkfærir, sem menn neyddust til að kalla fyrir eftirlitspróf ( i6ýv
trygðra). 198.142 mættu ekki einu sinni, heldur töldu sig hafa náð sér áður;
219.913 létu strax skrá sig heila heilsu. 292.133 reyndust vinnufærir, við
eftirlitsskoðunina, 710.188 eða 56,5% af þessum uppgerðarsjúklingum
voru þá þegar vinnufærir.
Þarna er skýringin á því, hve tillögin eru há, því lýðtryggingarnar þýsku
eru afskaplega dýrar; 1925 eyddu sjúkrasjóðirnir Jvýsku 1 milliard gull-
marka, 1927 voru það 2 milliarÖar.
HiÖ afskaplega skrifstofufargan trygginganna kostar auðvitað vænan skild-
ing. í Þýskalandi eru taldir 27.000 starfsmenn við sjúkrasamlögin (á móti
40.000 sjúkrasamlags-læknum). Gangi maður um götur stórborganna, bera
viða fyrir augu hinar dýrðlegu hallir sjúkrasamlaganna.
1 stuttu máli: Þeir vinnusömu, þeir hæfu, þeir hraustu, þeir heiðarlegu
borga að nauðsynjalausu fyrir lyddurnar og letingjana. Þarna er úrvalinu
umhverft.