Læknablaðið - 01.11.1929, Blaðsíða 32

182 LÆKNABLAÐlí)
í adrenalin-upplausn, og til áréttingar má s])ýta inn hænioplastin subcutant.
Þetta segir hann hjálpi ætíð,,og óþarfi sé að binda æðar eða klemma eða
sauma sanian arcus palatini, eins og sumir gera.
4 börn dóu að vísu af ofangreindum 27000, úr eftirblæðingu. en hann
telur líklegt, aö þeim hefði verið bjargað, ef. þau hefðu verið undir læknis-
eftirliti, og ekki farið heim strax á eftir, eins og venjan er til.
Nokkrir hálslæknar töluðu á eftir málshefjanda, en aðeins einn þeirra
andmælti, og það af talsverðum æsingi, og vildi um fram alt fláttu. en
ekki aftöku.
Sem tilefni aðgerðarinnar nefndi Joiies þessi:
1. Hindrun á öndtin og málfæri.
2. Bólgnir hálseitlar, vegna sepsis eða tub., — þó ekki ef igerð er í
eitlunum. Iíf svo er', þá er að lækna þá fyrst.
3. ítrekaðir abscessus peritonsillares.
4. Rheumat. chron., — „irrable heart" og vanþrif.
5. Tonsillitis lacunaris chron. nted andfýlu og óbragði i munni, og háls-
hósta.
6. Difteri-smitberar.
Joncs sagðist í nokkur skifti hafa læknað difteri-smitliera með aðgerð-
inni, en þó væri hún ekki óræk til þeirra hluta.
í umræðunum kom það fram, að læknar eriv farnir að efast um gagn-
senti aðgerðarinnar við rheum. chron. Rannsóknir MacDonalds, við barna-
spítalann i Great Ormond Str. i London sýndu, að í eitlingum gigtsóttar-
sjúkl. væru ekki að finna fleiri „inert“ stre])tococci en í öðrum börnum,
nerna ef síður væri. Og Dr. J’ining sagði ]>að reynslu sína, að tonsillec-
tomia hefði engin áhrif á gigtsótt.
í einu hljóði var samþykt áskorun til heilbrigðisstjórnarinnar, að sjá um
spítalapláss handa börnum, sent gera þyrfti á adenotomia og tonsillectomia,
því ekki sé viðunandi, að láta þau fara strax heim, heldur þurfi þau læknis-
eftirlit á spitala í 48 kl.tíma. Stgr. Matth.
Tandvárdens nödlage. (Soc. Medic. Tidskift, Okt. ’29).
Nauðsyn á aukinni tannlæknishjálp handa almenningi, er mjög á dag-
skrá i Svíþjóð. Starfandi tannlæknar þar i landi eru um 1100. Áætlað er
að árið 1950 muni þurfa 2 þús. tannlækna. Margir telja þetta reyndar of
lágt áætlað, og gera ráð fyrir 3—4 þús. tannlæknum á þeim tíma. Talið
er að hver tannlæknir anni fullkominni viðgerð á h. it. 1). 1200 mönnum
á ári; hver sem kominn er yfir 2 ára aldur, þarf að meðaltali tannlæknis-
hjálp í 2—3 klst. á ári, ef munninum er haldið í góðu lagi. — Frá tann-
læknaskólanum i Stokkhólmi útskrifast árlega um hundrað tannlæknar.
Heilbrigðisstjórnin sænska telur viðkomuna of litla. Komið hefir til mála,
að koma á fót tannlækningakenslu við háskólana i Lundi og Uppsölum. —
Ritstj. telur eðlilegt, að tannlæknakensla fari einmitt fram við háskólana,
vegna hins nána sambands þessarar greinar við önnur efni læknisfræð-
innar, svo sem barnasjúkdóma, meltingarsjúkdóma, efnaskiftasjúkdóma,
kjálkasjúkdó'ma, berklaveiki og „septiska" kvilla. A síðari árum hafa og
æði margir sænskir læknar lokið viðbótarpróíi í tannlækningum. Gagnlegt
væri að veita læknaefnum nokkra sér-fræðslu í tannlækningum. Ekki er
ólíklegt að tannlæknaskólinn í Stokkhólmi verði fluttur í nýja ríkisspítal-