Læknablaðið - 01.06.1955, Síða 29

LÆKNABLAÐIÐ
fellum orðið pericarditis con-
strictiva.
Árangurinn af þessum að-
gerðum er auðvitað mismunandi
eftir ástandi sjúklinganna og
eftir því hvaða form sjúkdóms-
ins er ákveðið að resecera. Það
má ekki gleyma því, að margir
þessara sjúklinga eru mjög lé-
legir til skurðaðgerða og sem
búið er að þrautreyna allar aðr-
ar aðgerðir við án árangurs.
Þegar sjúklingarnir koma til
resectionar hefir því bata-
horfum þeirra verið verulega
spillt með því að notaðar hafa
verið aðgerðir, sem nú eru víð-
ast taldar úreltar. Þróunin í
thoraxchirurgi hefir verið mjög
ör og þar hafa menn viljað drag-
ast aftur úr og verið seinir til
þess að taka upp nýjungar. Lyf-
læknarnir voru lengi vel tor-
tryggnir gagnvart þessum nýju
aðgerðum og sendu til resection-
ar aðeins þá sjúklinga, sem oft-
ast var vonlaust, að hægt væri
að bjarga á annan hátt. Þeir
hafa nú flestir látið sannfærast
um ágæti þessara aðgerða og
oft verða nú skurðlæknarnir
frekar að halda aftur af þeim.
Bandaríkjamenn eru ótvírætt
lengst komnir á þessu sviði og
hafa öðlazt mesta reynslu í þess-
um aðgerðum og þeir efast ekki
um gildi þeirra.
Þegar ástæðum fjölgaði til
resectiona batnaði árangurinn
bæði hvað snerti morbiditas og
mortalitas. Beztur hefir árang-
urinn orðið við bronchiectasis
tub., tuberculoma svo og við hin-
ar tiltölulega vel afmörkuðu
residua fibro-caseosa eða sjúk-
dómsleyfar. Þar sem aðgerðir
þessar eru ungar að árum hafa
fáar skýrslur birzt, þar sem
fylgst hefir verið með sjúkling-
unum í 5 ár eða lengur. Þeirra
mun þó að vænta mjög bráðlega
frá mörgum stórum sjúkrahús-
um. Þá fyrst verður hægt að
gera fullnægjandi samanburð á
þessari aðgerð og þeim eldri
þegar vitað er hve oft sjúkdóm-
urinn tekur sig upp eftir re-
sectio. Nýlega hefir þó M. Cham-
berlain et al. birt skýrslu um
300 sjúklinga, sem fylgzt hefir
verið með í 1—5 ár eftir aðgerð.
Af þessum sjúklingum voru
93,7% lifandi og heilbrigðir,
3,3% lifandi og sjúkir, en 3%
dóu. Sjúkl. skiptust þannig milli
aðgerða: Hjá 210 sjúkl. eða 70%
var gerð resectio segmentalis.
Hjá 32 eða 10,7% var gerð
lobectomia + resect. segm. Hjá
35 eða 11,7% var gerð excisio
localis aðeins. Hjá 2 eða 0,7%
var gerð bilobectomia h. megin
og resect. segmenti sup. af lobus
infer. Helztu fylgikvillar í þess-
um flokki voru b.p. fistula, 16
sjúkl. eða 5,3% (og 6% yfir-
borðsleki). Empyema 13 eða
4,3% og útbreiðsla sjúkdómsins
9 eða 3%.
Því meira, sem gert er af
resectio segm. því betri er ár-
angurinn. Lobectomiae og bilob-