Læknablaðið - 01.06.1955, Síða 32

56
LÆKNABLAÐIÐ
miklu meiri hjá börnum en full-
orðnum. Það er því augljóst, að
þegar dæma skal heilarit er
æskilegt og oft nauðsynlegt að
hafa ýmsar anamnestiskar og
kliniskar upplýsingar um sjúk-
linginn eins og þegar teknar eru
röntgen myndir.
Upptaka heilaritsins fer fram
á þann hátt, að festar eru elek-
tróður á höfuðið svarandi til
helztu svæða á yfirborði heilans
á tilsvarandi staði hægra og
vinstra megin. Þessar elektróð-
ur eru síðan tengdar við EEG*-
tækið, sem er magnarimeðsjálf-
ritandi pennum, sem magnar
spennusveiflurnar í heilanum
allt að 10 milljón sinnum. Elek-
tróðufjöldinn sem notaður er, er
nokkuð mismunandi, víðast 10
—20. Að jafnaði er skráð í 1
klst. frá hverjum sjúkling. Með-
an á rannsókninni stendur á
sjúklingurinn að liggja máttlaus
með lokuð augu og ekki hugsa
um neitt sérstakt. Það eiga helzt
ekki að vera liðnar meira en 1—
2 klst. frá síðustu máltíð, og ef
hægt er á sjúklingurinn að hafa
verið meðalalaus í 3 sólarhringa
* elektroenceplialogram.
áður en rannsóknin er fram-
kvæmd í fyrsta sinn. Þetta eru
þau skilyrði, sem miðað er við,
þegar heilariti er lýst, ef annað
er ekki tekið fram.
Eðlilegt heilarit.
Þegar meta skal, hvort heila-
rit sé eðlilegt eða ekki þarf að
taka tillit til bylgjutíðni, lögun-
ar og stærðar (amplitudu),
hvort tíðnin sé regluleg, og
hvort symmetri sé á milli hem-
isfera með tilliti til þessara at-
riða.
I eðlilegu heilariti hjá full-
orðnum manni ber mest á svo-
kölluðum afla bylgjum, sem hafa
tíðnina 8—12/ sek. og eru 25—
100 mikrovolt. Þessar bylgjur
eru mest áberandi postcentralt
og mynda þar dominant rytma
heilaritsins, sem ekki á að breyt-
ast um meira en 1 bylgju til eða
frá á sek. Þessar bylgjur hverfa
eða minnka, þegar augun eru
opnuð og við aðra skynertingu
eða ef hugsað er um eitthvað á-
kveðið efni. Þessar bylgjur eru
venjulega symmetriskar frá
báðum hemisferum. I eðlilegu
heilariti er venjulega einnig
I /y q
/\/V\/\ÍV\fvuAíWWW^
i wT't/ó i
yf\AM/WWV^^
1. mynd. Eðlilegt heilarit hjá fullorðnum.
H = hægri, V = vinstri, M = mið, F = frontal, AT = anterior
temporal, PT = posterior temporal, O = occipital.