Læknablaðið - 01.05.1957, Qupperneq 23

LÆKNABLAÐIÐ
9
þar sjást normalt, eða við aðr-
ar sjúklegar brejúingar en can-
cer? Þar koma til greina all-
mörg sérkenni og hefir Herbut
flokkað þau á eftirfarandi hátt
(12):
1) Anisonucleosis: Stærðar-
breytileiki kjarnans miðað við
kjarna samsvarandi normal
fruma er eitt liið algengasta ein-
kenni illkynja fruma, og þýð-
ingarmikið.
2) Hyperkrómasia: Kj arnar
illkynja fruma litast yfirleitt
dekkri en samsvarandi normal
kjarnar. Stundum eru kjarnarn-
ir allir svo dökkir, að erfitt er
að greina innri gerð þeirra. Oft-
ar er þó um að ræða óeðlilega
skipan cliromatinsins, sem
hrúgast saman í stóra klumpa
eða þá að kjarnahimnan verð-
ur óeðlilega þykk og áberandi.
Dr. Graham telur að breytingar
á chromatingerð kjarnans sé hið
þýðingarmesta einkenni um ill-
kynja vöxt (13).
3) Lögunaróregla: Breytingar
á lögun og formi kjarnans eru
afar algengar. Getur kjarninn
tekið á sig hinar ólíkustu mynd-
h', en í öðrum tilfellum er frá-
vikið frá normal lögun aðeins
óverulegt.
4) Stækkun nucleoli: Breyt-
ingar á stærðarhlutfalli nucleo-
lus og kjarna er fremur sjald-
gseft að sjá, en sé greinileg
stækkun á nucleoli fyrir hendi
í mörgum frumanna, þá hefir
það mikla diagnostiska þýð-
ingu.
5) Mitosis: Venjulega finnst
fjölgun á kjarnaskiptingum í
illkynja vef, en þessa gætir ekki
svo mjög i útstrokssýni og er
yfirleitt ekki talið mikilsvert
einkenni um illkynja vöxt.
(i) Fleirkjarna frumur; Það
er ekki óalgengt að sjá marga
kjarna í cancerfrumum, en
slíkt liefir því aðeins þýðingu
fyrir greiningu illkynja meina,
að kjarnarnir séu misstórir, ó-
líkir að lögun eða litist mis-
sterkt.
Frymishreytingar liafa minni
diagnostiska þýðingu en kjarna-
hreytingarnar, enda þótt slikar
breytingar sjáist iðulega. Þeim
má aðallega skipta í fjóra
flokka:
1) Anisocytosis: Illkynja
frumur stækka oft að mun frá
því sem normalt er.
2) Polymorphiú: Breytileiki í
lögun og gerð illkynja fruma er
algengur, en þó eiga ekki öll ill-
kynja æxli samstöðu hvað það
snertir. Stundum gera vart við
sig frumur af sérstæðum gerð-
um, er vekja sterkan grun um
ákveðin æxli.
3) Litunarafbrigði: Frymið
getur litazt eðlilega, en alloft
koma þó fram annarlegar hreyt-
ingar við litun og verður frym-
ið þá gjarna mislitt, eða ein-
litast á sérkennandi hátt.
4) Vacuolisation: Aukin hólu-