Læknablaðið - 01.05.1957, Side 31

L ,TiKNABLAÐIÐ
17
óþekktum orsökum eða symp-
tomatiska epilepsi, sem orsak-
ir verða raktar að og stundum
hægt að rýma burt. Má í því
sambandi nefna æxli í eða við
heila, heila abscess, örvef eft-
ir trauma, o. s. frv.
Fyrsta lyfjameðferðin, sem
gaf verulegan árangur við epi-
lepsi var það þegar sir Charles
Locock fór að nota brómsölt
árið 1857. Forsendurnar, sem
liann miðaði við voru að vísu
undarlegar, en árangurinn
varð engu að síður sá Ijezti, er
náðst hafði fram að því. Megin
ókosturinn við brómsöltin er
sá, að lítill munur er á sefandi-
svæfandi skammti og krampa-
stillandi skammti. Mörgum
hefur reynzt bezt að nota natrii
bromid, eða blöndu af jöfnum
hlutum af natrii, kalii og am-
onii bromid, Vs-—1 gm. x 3—4
á dag. Það æskilegasta er talið
að vera að ná magninu í blóði
upp í 100—125 mg% og þó
heldur minna en meira, því
annars fer að verða hætta á
eiturverkunum. Complication-
es eru ýmsar. Bróm-acne, sem
ekki getur talist hættuleg, en
afar hvimleið, drungi, con-
fusio, dysfasi. Komi einhver
þessara hastarlegri eiturverk-
ana fram er ekki annað að gera
en að hætta við lvfið og auka
aatrii chlorid tekjuna til þess
að flýta fyrir útskilnaði bróms-
ins.
Það mun vera orðið tiltölu-
lega sjaldan að gripið sé til
bróms við epilepsi, en sjálf-
sagt er það reynt eins og flest
annað, þegar um mjög erfið til-
felli er að ræða.
Um það bil 50 árum eftir að
farið var að reyna brómið, var
farið að reyna nýtt sefandi lyf,
sem j)á var fyrir skemmstu
komið fram: phenylethylbar-
bitursýru. Reyndist það sínu
betur og hefur síðan verið eitt
fremsta krampastillandi lyfja,
ef ekki það fremsta. 1 verk-
andi skömmtum getur það
haft nokkuð um of svæfandi á-
hrif, en þau má losna við að
miklu leyti með því að gefa
smá skammta af coffein með.
Hægfara eiturverkanir geta
komið fram eftir langa notkun
með höfga, lystarleysi, ógleði,
jafnvel riðu (ataxi) og motor-
isk dysfasi. Verður þá að
minnka skammtana, helzt að
skipta vfir á annað lyf. Þó er
talið varasamt að snarhætta
við luminal, því meira að segja
hjá non-epileptici geti það
framkallað óeðlilegt heilarit
með epileptiform truflunum
(spikes og sharp waves) og
krampa, hafi það verið notað
í nokkrum skömmtum sem
nemi í lengri tíma.
Skammtar, sem venjulegast
eru nolaðir handa fullorðnum
eru 10 ctg. 2—4 sinnum á dag
en getur verið óhjákvæmilegt
að fara nokkuð hærra, sé öðr-
um efnum ekki til að dreifa.