Læknablaðið - 01.05.1957, Qupperneq 35

L ÆKNABLAÐIÐ
21
flokknum með góðum árangri.
Þá er eim efni, sem má nefna,
|)ó fæstir muni liafa kjark til
þess að nota það vegna eitur-
verkana sem það hefur, eins
og aplastisk anæmi, lifrar-
skemmdir, psychosis og suici-
dal hættu. Útþot koma einnig
oft fram sem fyrsta hættu-
merki, lík mislingum.
Efnið er phenacetyl urea, eða
Phenurone. Það verkar á svo
til allar myndir epilepsi (nema
kannske myoclon epilepsi).
Sérstaklega þykir það Iiafa öðr-
um efnum fremur verkanir á
psyehomotor epilepsi. Telja
þeir Gibbs, Everett og Richards
að það verki á 50% sjúkl. með
þessa mynd epilepsi á háu stigi,
sem önnur lyf verka ekki á.
Sérlega varhugavert þykir að
nota Phenurone við sjúkl., sem
sýna einhver veruleg viðloð-
andi sálsýkiseinkenni, reynsl-
an sýni, að þar sé mest hætta
á psvchosis og suicidium.
Skammtar eru 0.25—lgm X 2
—5 á dag.
Að siðustu má nefna eitt
nýjasta efnið, sem fram hefur
komið og komin er nokkur
veruleg reynd á. Það er 5phen-
yl-5ethyl-hexahydropyrimidin-
4,6dion, — sem þeir Englend-
ingarnir Bouge og Carrington
settu saman undir nafninu My-
soline, en það er náskylt fene-
niali eins og sjá má á molekyl-
úyggingunni:
qn5 ^
C«i.H5 x
F enemal
/
0
ti
c-
II
o
H
■Ns
tt'
I
H
,C=0
C6H5
Ws ^ CxC
Mysolin
n
0
CHA
Handley og Stewart skrifa
um rannsóknir, sem þeir höfðu
gcrt á 40 sjúkl. á David Lewis
Epileptic Colony á aldrinum
1(5—60 ára. 32 voru miklu betri
en áður með þessu lyfi, 12
þeirra alveg einkenna lausir.
1 sjúkl. varð lieldur lakari en
hitt.
Þess skal getið að þetta voru
sjúkl., sem liöfðu „meiri háti-
ar“ (major) epilepsi þrátt fyr-
ir þá lyfjameðferð, sem þeir
höfðu fengið fram að þessu-
Skammtar voru notaðir 0,75—
2 gm. á dag. Venjulegastur
skannntur var um 1,6 gm., en
jætla fór nokkuð eftir þyngd
sjúkl. Með þssum síðasttalda
skammti voru aukaverkanir
fáar og litlar og stóðu stutt,
einn sjúkl. fékk útþot, annar
ógleði, en hvorttveggja hvarf
án þess að skammtinum væri
breytt. 2 sjúkl. kvörtuðu um að
þeir væru liálf vankaðir og