Læknablaðið - 01.12.1960, Side 68

182
LÆKNABLAÐIÐ
er að framkalla sjúkdóminn
bæði með því að dreypa þessum
ptomain-efnum í conjunctiva og
láta lofttegundir þeirra verka á
augun, og' koma þar aðallega til
greina methylamín, mono-, di-
og sérstaklega trimethylamín.
Sjúkdómsmeðferð: Bezt hef-
ur reynzt við hólgur þessar cor-
tison-smyrsl, og árangurinn orð-
ið heztur, ef hægt er að hefja
lækningu sem fyrst, helzt innan
12 tíma, eftir að hrunaerting
byrjaði. Bólgan fer síður í dýpri
vefinn og hatnar því fljótlega,
en sé bólgan komin í dýpri horn-
himnulögin, eru verkanir cort-
on-meðalanna miklu minni.
Við þennan sjúkdóm, eins og
reyndar aðra, reynast sjúk-
dómsvarnirnar heztar.
I: AS verja síldina fvrir rotn-
un og ptomain-myndun með þvi
að strá salti í síldina eða kæla
liana og geyma liana í hæfilega
stórum stíum.
II: Að losa skipin sem mest
með sjálfvirkum tækjum, ef
unnt er, sé komin mikil rotnun
í síldina. En þurfi menn að
vinna i þessum lestum, að loft-
ræsta sem bezt og láta menn
ekki vinna lengur en 3 tíma í
einu eða hætta, áður en nokkur
veruleg óþægindi koma fram
frá augum; eins að láta menn
nota hlífðargleraugu, verði því
við komið.
III: Að leita augnlæknis sem
allra fyrst, komi augnbólga í
Ijós.
Þar sem menn geta helzt
vænzt þess, að þessi augnakvilli
komi hér einkum fyrir í síldar-
bæjum norðanlands, hefur heil-
brigðisstjórnin snúið sér til
I-Ielga Skúlasonar, augnlæknis á
Akureyri. Segir svo í hréfi hans:
„Það kemur ósjaldan fyrir, að
verkamenn, sem vinna í yfir-
hvggðum síldarþróm, eða við
lireinsun á lýsisgeymum, fá
ákafa slímhimnubólgu i augun
(conj. acuta) og verða að hætta
að vinna fyrir þá sök. Batnar
þeim þó venjulega fljótt, og án
sérstakrar meðferðar. Tiltölu-
lega sjaldan hefur mín verið leit-
að vegna þessa kvilla.“ Sam-
kvæmt hréfi Helga augnlæknis
hefur Halldór Kristinsson, hér-
aðslæknir á Siglufirði, ekki orð-
ið þessa kvilla var.
Helgi læknir getur tveggja
manna, sem unnið höfðu við
ræstingu lestar í togara, sem ný-
kominn var af síldveiðum. Þeir
vitjuðu hans vegna conjuncti-
vitis acuta og hlepharospasmus
á háu stigi. Höfðu þeir mörg
smásár á hornliimnunni, sem
hötnuðu fljótt við lyfjameðferð,
og urðu engin ör eftir.
Hvorki ég né aðrir augnlækn-
ar hér í Reykjavík minnumst
þess að hafa orðið þessa kvilla
varir. Hlýtur hann því að vera
hér mjög sjaldgæfur, ef hann
liefur nokkurn tíma komið fvr-
ir hér syðra.
Orsök þess, að augnsjúkdóms
þessa verður svo lítið vart hér,