Læknablaðið - 01.09.1963, Blaðsíða 25

LÆKNABLAÐIÐ
103
flestum greinum læknisfræðinnar,
en slíkt hefur í för með sér lengri
námstíma, meiri námskostnað og
styttri starfsævi. 1 þriðja lagi má
geta þess, að 1960 voru læknabifreið-
ir færðar í flokk þeirra farartækja,
sem hæst aðflutningsgjöld og tollar
eru greiddir af. Þessi ráðstöfun hef-
ur haft þær afleiðingar, að bifreiða-
kostnaður lækna hefur undanfarin
þrjú ár hækkað gifurlega og raun-
ar meira en nokkurrar annarrar
stéttar í þjóðfélaginu.
Æmtekiurútreikningar.
Árið 1957 lét Læknafélag Reykja-
víkur framkvæma útreikninga á
ævitekjum fastlaunaðra lækna, og
var í megin atriðum fylgt sömu að-
ferðum og gert hafði verið í Svíþjóð
við samanburð á ævitekjum lækna
og strætisvagnastjóra þar í landi á
árunum 1939 — 1944 — 1950. Is-
lenzku útreikningarnir sýndu, að
ævitekjur lækna voru nálægt 60%
af ævitekjum viðurkenndra lág-
launastétta, þegar fullt tillit var tek-
ið til námskostnaðar, námstíma,
starfsævi og annarra þátta, sem
áhrif hafa á ævitekjur. Útreikning-
arnir voru miðaðir við þær tekjur,
sem aflast með venjulegum starfs-
degi án aukavinnu, og sýndu greini-
lega, hve illa aðalstörf fastlauna-
lækna voru greidd. Afkoma þeirra
hlaut því að byggjast að mestu leyti
á aukavinnu og þar með óhæfilega
löngum starfsdegi til ómælanlegs
tjóns jafnt fyrir læknana sem sjúkl-
inga þeirra. Ævitekjuútreikningai
voru endurteknir í des. ’61, og var
niðurstaða þeirra svipuð og áður.
1 apríl 1958 tókst samkomulag um
óverulegar greiðslur fyrir gæzlu-
vaktir á sjúkrahúsum og öðrum
heilbrigðisstofnunum. Greiðslur
þessar námu kr. 150.00 fyrir gæzlu-
vaktir, sem tóku 15—21 klukkust.
Greiðsla á klst. var þvi innan við
kr. 10,00. Var þetta aðeins hugsað
af læknanna hálfu sem málamynda-
greiðslur fyrir þessa aukavinnu
fremur en grundvöllur að framtíðar-
fyrirkomulagi. Samtímis var samið
um siglingarstyrk fyrir deildar-
lækna á 4 ára fresti, og einnig var
bílastyrkur kr. 750.00—1000.00 á
mánuði veittur nokkru fleiri lækn-
um en áður, en upphæðin var sú
sama og tíðkazt hafði árið 1954.
Upphaf deilunnar —
engin svör við fyrstu bréfum.
Núverandi deila hófst 31. janúar
1961 með því, að stjórn Læknafélags
Reykjavikur ritaði bréf til stjórnar-
nefndar ríkisspitalanna, þar sem
rök voru fyrir því færð, að gagn-
gerar breytingar þyrfti að gera á
greiðslum til sjúkrahúslækna og þar
með breyta og bæta starfsaðstöðu
þeirra. I bréfinu var bent á leiðir
til að bæta kjör læknanna og óskað
eftir viðræðum við stjórnarnefnd-
ina, eða aðra aðila um málið. Ekk-
ert svar barst við bréfi þessu, og
var þvi ritað annað bréf 15. júní ’61,
þar sem lögð var áherzla á mikil-
vægi málsins og ítrekuð tilmæli um
viðræður. Þrátt fyrir þetta barst
ekkert svar frá stjórnarnefnd rikis-
spítalanna. Var þá gripið til þess
ráðs að rita heilbrigðismálaráðherra
29. september 1961 og þess óskað,
að hann skipaði nefnd til viðræðna
við launanefnd Læknafélags Reykja-
víkur um þetta mál. Ráðherrann
kvaddi þegar þrjá menn til viðræðna
við Læknafélagið, einn frá heil-
brigðismálaráðuneytinu, einn frá
ríkisspítölunum og einn frá bæjar-
spítala, en launanefnd Læknafélags
Reykjavíkur annaðist viðræður fyr-
ir hönd félagsins.
Viðræður þessara nefnda hófust
í október 1961, og voru allmargir
fundir haldnir til loka þess árs. Á
siðustu fundunum kom fram, að