Læknablaðið - 01.09.1963, Síða 30

LÆKNABLAÐIÐ
100
legt að gera sér grein fyrir því,
að komið geti til mála, að einhverjir
eða jafnvel allir umræddra lækna
hætti störfum sem opinberir starfs-
menn 1. nóvember 1962. í þessu sam-
bandi er rétt að taka fram, að stöð-
ur þessar hafa ekki verið auglýst-
ar lausar þrátt fyrir tilmæli yfir-
lækna um slíka ráðstöfun. Stjórn
L. R. vill sérstaklega taka fram,
að fari svo, að læknarnir hætti störf-
um sem opinberir starfsmenn, þá
táknar það ekki á neinn hátt, að
hin mikilvæga þjónusta, sem þessir
læknar hafa veitt, þurfi að leggjast
niður. Hér er ekki um verkfall að
ræða, og því ekki lagt bann við því,
að læknar eða aðrir vinni þessi
störf.
Þjónustan á sania verði og
annars staðar i Reykjavík.
Ef læknar þessir hætta að starfa
sem opinberir starfsmenn, ákvarð-
ast verð þjónustunnar að sjálfsögðu
í fyrsta lagi með þeim hætti, er
gildir fyrir sérfræðiþjónustu þeirra
lækna, sem vinna fyrir Sjúkrasam-
lag Reykjavikur, ef aðstæður eru
algerlega sambærilegar. 1 öðru lagi
mun það ákvarðast af þeim tíma-
vinnugreiðslum, sem nú eru i gildi
fyrir laustráðna sérfræðinga við
sumar deildir Heilsuverndarstöðvar
Reykjavikur. 1 þriðja lagi, þar sem
hvorugt þessara atriða getur orðið
mælikvarði, miðast verð hennar við
taxta Læknafélags Reykjavikur,
enda er það svo nú, að sú vinna,
sem ekki fellur undir samninga,
greiðist samkvæmt taxta L. R. í
þessu felst það, að þjónustan við
Landspitalann og stofnanir Heilsu-
verndarstöðvarinnar, er hér um ræð-
ir, svo og hið eina starf við sjúkra-
hús Hvitabandsins, verður greidd
með sama verði og nú tiðkast um
hliðstæða þjónustu hér í Reykjavik,
þar sem hún er seld samkvæmt
verði frjálsra samninga eða taxta
Læknafélags Reykjavíkur. Getur
tæplega komið til greina, þar sem
stöður þessar hafa ekki verið aug-
lýstar lausar til umsóknar, að ann-
að verð komi fyrir þjónustuna, eins
og sakir standa. Hér er því verið
að ræða um samræmingu á greiðsl-
um, en ekki hækkun, og virðist sú
samræming eigi ósanngjörn, þegar
tillit er tekið til þess, að á þessum
stofnunum eru yfirleitt unnin lang-
vandasömustu læknisverkin í þessu
landi og þangað er visað öllum erf-
iðustu tilfellum. Verður ekki annað
séð en algert lágmark megi teljast,
að þjónusta þar sé að minnsta kosti
greidd til jafns við það, er nú tíðk-
ast að greiða fyrir sérfræðiþjónustu
annars staðar í Reykjavik. Þá má
gera ráð fyrir því, að hér eftir verði
þjónusta ekki innt af hendi ókeypis
nema í sérstökum neyðartilfellum.
Að sjálfsögðu getur Læknafélag
Reykjavíkur ekki tekið ábyrgð á
þvi, að unnt verði að fá aftur hæfa
lækna til allra þeirra starfa, er
unnin hafa verið af þeim læknum,
er nú hafa sagt upp, ef þeir hverfa
frá stöðum sínum. Getur slíkt að
sjálfsögðu valdið nokkrum erfiðleik-
um, því að mjög oft er um kerfis-
bundið samstarf lækna að ræða,
sem ekki kemur að fullum notum,
ef einn eða fleiri hlekki vantar í
þá keðju. Er þetta einkum þýðing-
armikið, þegar leysa skal hin vanda-
sömustu verkefni í greiningu sjúk-
dóma og meðferð þeirra.
Stjórn L. R.“
Þann 30. okt. ritaði Dóms- og
kirkjumálaráðuneytið eftirfarandi
bréf til þeirra lækna við rikisspítal-
ana, sem sagt höfðu upp störfum:
„Svo sem yður, herra læknir,
mun kunnugt, fjallar Félagsdóm-
ur nú um ágreining varðandi upp-