Læknablaðið - 01.09.1963, Side 70

134
LÆKNABLAÐIÐ
3) Framkvæmd.
Aætlun um, hvað gera skuli,
verður að sjálfsögðu að sníða
eftir þeim tilgangi, sem hún
þjónar, — þeim verkefnum,
sem fyrirhugað er að lirinda í
framkvæmd. Ilún getur því að-
eins svarað tilgangi sínum, að
hún sé hyggð á rækilegri rann-
sókn verkefnanna, á staðreynd-
um, en ekki álitum. Hún er
stórum líklegri lil góðs árang-
urs, ef kappkostað er að láta
sem flesla þeirra, sem fram-
kvæmd liennar tekur til, eiga
þátt í mótun hennar. Þá verður
einnig að forðast að setja henni
svo fastar skorður, að ekki sé
auðgert að samræma liana
hreyttum aðstæðum. Loks verð-
ur lnm að vera raunhæf. Það
er auðgert að semja „idealpro-
gramme“, en séu engin tiltök
að framkvæma það, keinur það
ekki að haldi. Fyrir þá sök her
nauðsyn til að gera upp metin
milli vanefna, svo sem skorts á
þjálfuðum starfskröftum eða
skorts á fé og þess, sem völ er á.
Að lokinni áætlunargerð er
næsta spor að ákveða, Iivern-
ig það, sem við þarf, verði
sem hezl hagnýtt, til þess að
áætlunin nái tilgangi sínum. Að
þessu lýtur skipulagning', sem
er sennilega einn veigamesti
þáttur stjórnsýslu, ekki sizt fyr-
ir þá sök, að undir henni er
kominn árangur af erfiði
margra manna, sem allir hafa
sín sérslöku viðhorf og við-
Jjrögð, nýting starfskraftanna
til samstilltra átaka.. Yið skipu-
lagningu verður að liafa í luiga:
1) að hæfni er meginskilyrði
fyrir starfsárangri, en
hæfni merkir ekki einung-
is góða undirbúningsþjálf-
un og undirstöðukunnáttu,
heldur að hvoru tveggja sé
við lialdið til samræmis við
kröfur hverju sinni;
2) að nauðsynlegt er að örva
framtak livers einstaks,
3) að meira skiptir, að vinnu-
siðgæði sé á háu stigi en
að uppi sé haldið ströng-
um aga.
Tilgangurinn með áætlun og
skipulagningu er að tryggja
kerfishundnar framkvæmdir, er
fari sem næst settu marki. Aug-
ljóst er, að einhver verður að
hera ábyrgð á því, að öllu sé
framfylgt samkvæmt áætlun, en
til þess verður að fela lionum
vald lil að stjórna og gefa fyrir-
mæli. Enginn maður er einfær
um að fylgjast með einstökum
atriðum í framkvæmd umfangs-
mikillar stjórnsýslu. Ilann yrði
fljótlega áttavilltur í smáatrið-
um. Fvrir ])á sök verður að
jafna áhyrgð og þá jafnframt
valdi niður á marga aðila —
alll niður á lægstu skipulags-
stig. Með því móti verður alll
stjórnsýslukerfið öruggara og
hraðvirkara.
Að sjálfsögðu verður að vera
fyllsta samræmi milli ábyrgðar
og valds og hvort tveggja veitt