Fréttatíminn - 26.08.2011, Blaðsíða 34

betri hugmynd!
Mjólkin g
erir
gott betr
a og er
ómissand
i með
súkkulað
iköku.
Þ egar ég var ungur pungur nít-ján hundruð áttatíu og eitthvað mikið fór ég með peningana mína, sem safnast höfðu með
blaðaútburði, í hjólabúð í miðbænum. Á
innkaupalistanum var fagurrautt Muddy
fox-fjallahjól svipað því sem Valdimar Örn
Flygenring, hæglega svalasti næntís Ís-
lendingurinn, var á. En líkt og Flygen-
ringurinn sagði í blaðaviðtali á þeim tíma
var ég bara að hjóla um götur borgarinnar
á fáknum mínum. Það er nefnilega þannig
að flestir sem labbað hafa inn í hjólabúð á
Íslandi frá því á níunda áratugnum hafa
gengið þaðan út með fjallahjól án þess þó
að ætla sér nokkurn tímann út fyrir mal-
bikið.
Það er fyrst núna, rúmum tuttugu
árum seinna, sem ég er að fatta til hvers
fjallahjól eru í raun og veru og það er að
sjálfsögðu til þess að fara í torfærur og
upp á fjöll. Því þurfti að byrja á að leita
eftir stígum og brautum í nágrenninu.
En nú voru góð ráð dýr. Hér er nokkurn
veginn ekki um neitt slíkt að ræða. Það
er nóg um göngustíga um falleg útivist-
arsvæði höfuðborgarinnar. Vandamálið
við að hjóla eftir þessum göngustígum
Fögur er hlíðin
er að það krefst lítillar tækni auk
þess sem að hjóla í möl er beinlínis
hundleiðinlegt. Þar er líka allt
morandi í gangandi vegfarendum.
Það eru þó á köflum frábærar
leiðir í kringum háhitasvæðin fyrir
austan fjall í um klukkustundar-
fjarlægð með bíl. Draumurinn væri
þó að fá eitthvað „útlenskt“ í stuttu
hjólafæri við höfuðborgina. Þar er
víðsvegar hægt að ganga hreint til
verks.
Norðlendingar hafa þegar búið
til hörkubraut í Kjarnaskógi við
Akureyri og mætti vel taka sér það
framtak til fyrirmyndar. Þess ber
þó að geta að það eru tvær brun-
brautir hér í nágrenninu en það
vantar braut sem byrjar og endar
á sama stað eftir skemmtilegan og
krefjandi hring. Mýmörg svæði
koma til greina. Í og við höfuðborg-
ina eru Heiðmörkin, Úlfarsfellið
og að sjálfsögðu Öskjuhlíðin kjörin
svæði.
Í Öskjuhlíðinni hafa reyndar
nokkrir frumkvöðlar, í skjóli nætur
og af eigin rammleik, svindlað
inn skemmtilegum köflum út frá
gönguleiðum í hlíðinni. Sann-
kallaðar leynileiðir sem sjást ekki
nema virkilega sé verið að leita að
þeim. Það sýnir að það er vel hægt
að koma þar fyrir skemmtilegri
hjólabraut í sátt við hlíðina sjálfa og
gesti hennar. Borgin ætti að koma
til móts við hjólafólkið og hjálpa
þessum frumkvöðlum að búa til
flotta braut sem sómi væri að. Ein-
falt væri að senda eins og eitt gengi
úr Vinnuskólanum í hlíðina ásamt
einhverjum þessara reynslubolta
og gera Öskjuhlíðina að hjólaperlu
sem eftir væri tekið og myndi jafn-
vel laða að sér ferðamenn, innlenda
sem erlenda.
Íslandsmeistaramótið í fjallahjól-
reiðum var enda haldið í Öskjuhlíð-
inni fyrir skömmu. Hjólreiðafélag
Reykjavíkur kortlagði fjögurra
kílómetra braut um hlíðina sem
samanstóð af göngustígum og
fyrrnefndum leynileiðum. Eftir
skemmtilega keppni –þar sem allir
þeir bestu sprengdu dekk á sama
steininum – vann Kári Brynjólfs-
son sjálfan Íslandsmeistaratitilinn.
Eftir rúmlega tuttugu ár af því
að kaupa nær eingöngu fjallahjól
ætti landinn því að vilja fá eitthvað
til að sökkva kubbadekkjunum í og
ég er þess fullviss að ef upp spretta
skemmtilegar og langar brautir
í skógivöxnum hlíðum landsins
sæki margur gamall pungurinn
fjallahjólhestinn úr geymslunni,
íklæddur glænýjum og níðþröngum
hjólagalla, og haldi af stað í það sem
honum var fyrst ætlað; torfærur.
Haraldur Jónasson
hari@frettatiminn.is
Leynileiðirnar
í Öskjuhlíðinni
eru skemmtileg-
ar og krefjandi.
Ljósmyndir/Hari
Fjallahjólreiðar er
hægt að stunda á
nokkrum stöðum
á höfuðborgar-
svæðinu t.d í
Öskjuhlíðinni.
Kári Brynjólfsson, Íslandsmeistari í fjallahjólreiðum 2011, á fullu spítti.
32 útivist Helgin 26.-28. ágúst 2011