Læknablaðið - 01.08.1972, Qupperneq 20

62
LÆKNABLAÐIÐ
Mynd 7
Hliðarstreymisaðferðin: Nálægari tengingin er gerð á milli aorta og
bláæðabútsins.
vegna æðahnúta, má notast við vena cephalica eða vena basilica í
handlegg.
Kransslagæðarnar eru nú kannaðar vandlega með þreifingu, út-
breiðsla æðakölkunarinnar rannsökuð, og staður fyrir tengingu á
hliðarstreymi er valinn fjarlægt við þrengslin, en venjulega er búið
að ákveða hann fyrirfram, samkvæmt mynd af slagæðunum.9 Þama
er æðinni lyft dálítið með saumum og síðan er opnað inn í hana með
hæfilega löngum langskurði. Nú er bláæðin löguð til, þannig að klippt-
ur er skái á enda hennar með um 45° halla. Síðan er gerð ,,end-to-side“
tenging, þ. e. endinn á bláæðinni er saumaður við opið á hliðinni á
kransslagæðinni með fínum saumum (mynd 6). Bláæðabútnum er
snúið öfugt við það, sem æðin liggur í lærinu, þannig að upp vísar
niður; annars hindra æðarlokurnar blóðstreymið.
Þegar búið er á þennan hátt að tengja fjarlægari endann, er blá-
æðin stytt, unz fengin er hæfileg lengd, miðað við tengingu hennar
við aorta. Er þá komið að nálægari tengingunni, en hún er einnig
gerð „end-to-side“ milli bláæðarbútsins og meginslagæðar rétt við
upptök hennar. Þar er æðin klemmd að hluta, skorið þar hæfilegt op
og bláæðarbúturinn síðan saumaður við, eftir að endinn hefur verið
klipptur til, eins og áður er lýst (mynd 7). Þegar töngin er tekin af
aorta, streymir blóðið frá henni og yfir í kransslagæðina, og þannig