Læknablaðið - 01.08.1972, Qupperneq 61

LÆKNABLAÐIÐ
91
Örn Bjarnason
STÖÐLUN HEILSUGÆZLUSTÖÐVA
OG ÞRÓUN HEILBRIGÐISÞJÓNUSTU
FORSPJALL
Um árabil hafa læknar rætt um nauðsyn þess að setja staðal fyrir
starfsemi og áhaldakost væntanlegra heilsugæzlustöðva; hefur minna
orðið úr, að gerðar hafi verið ákveðnar samræmdar tillögur. Þó er
rétt að geta þess, að Ólafur Björnsson, héraðslæknir, ritaði grein um
þessi mál í Læknablaðið.
Nú er fram komið frumvarp til laga um heilbrigðisþjónustu og
því þeim mun meiri ástæða en nokkru sinni fyrr, að unnið verði ötul-
lega að málinu, þar sem frumvarpið kemur væntanlega til afgreiðslu
á næsta Alþingi.
Efnið er greint í eftirtalda flokka:
1. Inngangur. Almennt um heilsugæzlustöðvar.
2. Starfsaðstaða:
a) áhöld og tæki,
b) sérhæft starfsfólk,
c) rannsóknaraðstaða,
d) húsnæði til heilsugæzlu.
3. Lyfsala.
4. Ferðalög, sjúkraflutningar.
5. íbúðarhúsnæði.
6. Undirbúningsmenntun, viðhaldsmenntun.
7. Launakjör.
INNGANGUR
Óþarft er að rekja hugmyndir um starfsemi heilsugæzlustöðva.
Læknafélag íslands hefur markað stefnu sína i þessum málum, með
heilbrigðisráðstefnunum 1967 og 1968 og síðari aðgerðum, sbr. og
greinargerð læknamiðstöðvanefndar L.í. frá 17. júní 1970, sem lögð
var fram á aðalfundi L.í. í Vestmannaeyjum 1970.
f hugum margra táknar hugtakið læknamiðstöð sambýli fleiri
lækna á einum stað, enda kemur sá skilningur ráðamanna fram í lög-
um nr. 43/1965 og í breytingum við þau lög.
Síðar fór læknamiðstöð að tákna ákveðið hús eða stofnun, en
læknar hafa allt frá því umræður hófust um þetta mál 1965 notað
hugtakið heilsugæzlustöð um stofnun, sem hýsi þjónustu, þar sem allri,
eða næstum allri heilbrigðisþjónustu utan sjúkrahúsa sé komið fyrir
á einn stað. Smiðshöggið á hugmyndirnar var síðan rekið með sam-
þykkt á aðalfundi L.í. í Bifröst 1968, þar sem talið var æskilegt, að
læknamiðstöðvar í dreifbýli séu reknar í nánum tengslum við sjúkra-