Læknablaðið - 01.06.1976, Qupperneq 38

LÆKNABLAÐSÐ
102
féi-----'■■'kvr □ Vr*n9,r gg Z>6n,r-
Fjöldi sjúklinga
1. mynd. — Meningitis aseptica 1968-1972.
Dreifing eftir árum.
veirurannsókna frá 18 sjúklingum, sem
grunaðir voru um meningitis aseptica.
NIÐURSTÖÐUR
Epidemiologia: Eins og 1. mynd ber með
sér komu flest tilfellin, samtals 27 eða 73%
af heildarfjölda, inn á tveimur fyrstu ár-
um tímabilsins, þar af 18, eða tæpur helm-
ingur, á árinu 1968. Stendur þetta í sam-
bandi við hettusóttarfaraldur, sem gekk um
[3 Slúlkur □ Drong/r £ DÓn/r
Fjöldi sjúklinga
2. mynd. — Meningitis bacterialis 1968-
1972, Dreifing eftir árum.
þetta leyti, en samkvæmt Heilbrigðisskýrsl-
um voru árið 1968 skráð 7.258 hettusóttar-
tilfelli í öllu landinu.12 Á árinu 1969 gekk
hér annar veirufaraldur með mengisbólgu-
einkennum og segir svo um það efni í
Heilbrigðisskýrslum í kaflanum „Yfiriit
um veirurannsóknir að Keldum“: „Um
sumarið varð vart við nokkuð mörg til-
felli af meningoencephalitis í landinu.
Komu sýni frá sjúklingum úr Reykjavík,
af Akranesi, Blönduósi og Hornafirði vegna
þessara einkenna. Úr saur og mænuvökva
frá allmörgum sjúklinganna ræktaðist
veira, sem skemmdi vefjagróður, eins og
enteroveira. Mótefnamælingar á blóðvatni
sjúklinga frá ofangreindum stöðum sýndu,
að þar hafði alls staðar verið á ferðinni
ein og sama veiran . . . “ Síðar í greinar-
gerðinni segir, að um ECHO-veiru hafi
verið að ræða, sem illa hafi þó gengið að
ættgreina.13
Á 2. mynd er sýnt, hvernig sjúklingar
með meningitis bacterialis dreifðust eftir
árum á sama tímabili.
Etiologia: Mænuvökvi var sendur til
sýklarannsókna frá öllum sjúklingunum og
voru bæði smásjárskoðanir og ræktanir nei-
kvæðar. Frá 18 sjúklingum voru send
sýni til veirurannsókna og gefur tafla I
yfirlit um tegundir sýna og niðurstöður.
Áðurnefndur hettusóttarfaraldur, sem gekk
á árinu 1968, fjaraði út fyrrihluta næsca
árs. Níu börn, sem voru lögð inn á þessu
tímabili og reyndust vera með mengis-
bólgu, höfðu verandleg (objectiv) einkenni
um hettusótt. 3-9 dagar höfðu liðið frá því
þau veiktust af henni og þar til einkenni
um mengisbólgu gerðu vart við sig. Telja
má nokkurn veginn öruggt, að hettusóttar-
veira hafi í þessum tilfellum verið völd
að mengisbólgunni. Svo hefur og trúlega
verið um önnur fimm börn, sem ekki höfðu
einkenni um hettusótt, en komu frá heiin-
ilum, þar sem veikin hafði gengið eða
komizt á annan hátt í nána snertingu við
hettusóttarsjúklinga. Gera má ráð fyrir,
að enn fleiri börn hafi verið með mengis-
bólgu af þessum uppruna. Mótefni fyrir
hettusóttarveiru var aðeins mælt í blóð-
vatni eins sjúklings og kom fram marktæk
hækkun.
Hjá einum sjúklingi (nr. 3 á töflu I)