Læknablaðið - 15.12.1993, Qupperneq 17

LÆKNABLAÐIÐ
389
dóu af völdum sjúkdómsins og fylgikvilla
hans, en eitt var með alvarlegan vanskapnað
í miðtaugakerfi (Arnold-Chiari malformation,
meningomyelocele og hydrocephalus)
Mynd 10. Útbreidd drepsvœði í gamaveggjum barns sem
dó af völdum þarmadrepsbólgu.
og hafði læknast af þarmadrepsbólgunni
löngu fyrir andlátið. Tvö barnanna höfðu
undirgengist skurðaðgerðir vegna garnarofs.
Annað dó tveimur dögum eftir aðgerð vegna
lífhimnubólgu og blóðsýkingar, en hitt við
fjögurra mánaða aldur eftir langvarandi
sýkingar og stöðugt vaxandi drep í görnum.
UMRÆÐA
I þessari grein skýrum við frá reynslu okkar
af þarmadrepsbólgu nýbura á íslandi. Þetta er
að okkar hyggju fyrsta könnunin á algengi
þarmadrepsbólgu hjá heilli þjóð. Hér hafa
greinst 23 tilfelli af sjúkdómnum á 16 árum,
frá 1976-1991. Þau konru fram sem stök
tilfelli fyrstu 11 árin, en faraldur á árunum
1987-1990. Þetta er svipuð faraldsfræði og
aðrir hafa lýst (8), en sjúkdómurinn reynist þó
heldur sjaldgæfari hér á landi (6,7).
Þegar litið var á sjúkdómsteiknin sást að
blóðugar hægðir, þaninn kviður og merki
um garnastíflu voru þau einkenni, sem
orsökuðu leit að þarmadrepsbólgu. Þegar á
leið faraldurinn 1987-1990 varð æ ljósara
hversu mikilvægt einkenni blóð í hægðum
er. Einn af fimm sjúklingum á fyrstu árunum,
1976-1986, en 15 af 18 í faraldrinum höfðu
blóðugar hægðir. Við röntgenmyndatöku af
kviði var þykknaður gamaveggur algengasta
merki sjúkdómsins, en loft í garnavegg það
teikn, sem tíðast leiddi til sjúkdómsgreiningar.
í faraldrinum 1987-1990 þótti það
eftirtektarvert hve mörg börn (39%) veiktust
Mynd 11. Loftbólur í
garnaveggjum barns sem dó af
völdum þarmadrepsbólgu.