Kjarninn - 09.01.2014, Blaðsíða 82

03/03 kjarninn KJaFtæði
daga ársins, og gerum grín að fólkinu í landinu í staðinn.
Með lágmarkskvenkvóta – auðvitað, eins og allt, alltaf, alls
staðar.
Gillzenegger sneri aftur úr útlegð sinni á árinu við
dynjandi lófatak. Sjónvarpsþættir hans um lífsleikni verða
svo sýndir í kvikmyndahúsum á fyrsta ársfjórðungi. Loksins,
loksins, segi ég. Enda eru allir búnir að
gleyma því hvernig á að tala við blökku-
mann, koma fram við prinsessu eða stinga
upp í femínista.
á árinu dóu hugsjónir
Flugvöllurinn er á förum, hvernig sem
horft er á dæmið, og Jón Gnarr líka. Eftir
stendur fólk með sömu hugsjón undir nýju nafni. Stjórnmála-
skýrendur kalla lista þess veikan. Líklegast af því að hann
inniheldur ekki neinn pólitískan þungavigtarmann sem er
lunkinn við að þrífa blóð af höndum sínum. En ég hvet fólk
til að skoða listann. Þarna er skynugt og klárt fólk sem á það
sameiginlegt að elska Reykjavík. Þar á meðal er konan mín
og hún er algjört æði.
Á árinu dóu hugsjónir. Næstum allar. Við erum hætt að
fara á íslenskar myndir í bíó. Leggjum Þjóðleikhúsið að jöfnu
við fæðingardeild í Vestmannaeyjum. Grátum aura og krónur
sem ganga til myndlistarmanna og rithöfunda, skerum
undan Kvikmyndasjóði. Afhöfðum Ríkisútvarpið, klippum á
þróunaraðstoð. En á sama tíma dælum við peningum í iðnað
sem við vitum að er illa rekinn, höldum leyndófundi með út-
gerðinni og görgum á umhverfissinna að náttúruvernd sé allt
of dýrt apparat. Hvað var þetta aftur kallað um árið, fépynd
eða blackmail?
Við erum heldur ekki hætt að hugsa um hrunið. Erum
eiginlega bara rétt að byrja á því núna.
Svo rekur landið alltaf fjær Evrópu. En við erum ekki að
reka til helvítis, þvert á móti. Við erum á leiðinni til Banda-
ríkjanna og þaðan til Kína og Rússlands. Svo hugsanlega, ef
það verður eitthvað bensín eftir, förum við til andskotans.
„Svo rekur landið
alltaf fjær Evrópu.
En við erum ekki
að reka til hel vítis,
þvert á móti.“