Kjarninn - 09.01.2014, Blaðsíða 31

02/06 kjarninn KÍNa
g
reinarhöfundur ferðaðist nýlega í nokkra daga til
Peking til gamans. Ferðin var eftirminnileg eins
og við var að búast þegar komið er í fyrsta sinn
til Kína. Margt er þar að sjá og merkilegt. Húsin
mörg há og reisuleg en íbúarnir litlir og nánast
allir grannir. Peking er risaborg. Íbúarnir eru yfir 20 milljónir og
borgin miðstöð stjórnsýslu og samgangna í landinu. af borgum
Kína er einungis Sjanghæ fjölmennari.
saga og nútími kallast á
Í Peking kallast víða á mikil og löng saga keisaraveldisins og
Kommúnistaflokksins annars vegar en hins vegar ör vöxtur
hins markaðsvædda nútíma-Kína. Þegar keyrt er frá aðalflug-
vellinum í útjaðri Peking
birtast fljótlega lógó helstu
vestrænu stór fyrirtækjanna
og bankanna á háhýsum
– þó í bland við kínversk
lógó sem eru óskiljanleg
fyrir vestræna ferðamenn
í fyrsta sinn í borginni.
Þegar kólna tekur á haustin
og veturna getur orðið mik-
il mengun. Sú var einmitt
raunin núna í desember
– mengunarský lágu yfir
borginni og margir gengu
með grímur. Maður fær
strax á tilfinninguna að í Peking sé margt að alþjóðavæðast
og það hratt. Sem er raunin. Umferðin frá flugvelli áleiðis í
miðborgina gekk í mínu tilfelli greiðlega og lítið var um tafir.
Göturnar eru breiðar og vel skipulagðar þar sem algengt er að
fótgangandi fari í göngum undir stærstu strætin í stað þess
að bíða eftir græna ljósinu til að ganga yfir. Leigubílarnir í
Peking eru flestir kínverskir og auðþekktir á gula litnum. Þeir
eru mjög ódýrir á íslenskan mælikvarða, ferðir kosta einungis
nokkra hundraðkalla þegar skotist er á milli staða. Leigubíl-
kína
Valdimar Halldórsson
ys og þys
Millistéttarfólk á rölti í Xidan-
verslunarhverfinu í miðborg
Peking.