Kjarninn - 13.02.2014, Síða 13

06/06 EFnahagsmál
skortur á pólitískum vilja
Það nægir hins vegar ekki að áhugi sé til staðar hjá erlendu
fjárfestunum. Pólitískur vilji þarf að vera til að fara þessa leið
svo að hún sé greiðfær. Heimildir Kjarnans herma að þeir
sem vinni verkefnið fyrir þrotabú Glitnis hafi hitt ráðamenn,
meðal annars Bjarna Benediktsson fjármálaráðherra, til að
kynna þeim málið. Það hefur einnig ítrekað verið kynnt fyrir
Seðla bankanum. Kjarninn óskaði eftir viðbrögðum frá honum
vegna þessa. Hvort þessi leið væri greiðfær og til góða. Stefán
Jóhann Stefáns son, fulltrúi Seðlabankans, vildi ekki tjá sig um
málið og sagðist ekkert geta „sagt til um atriði sem hugs-
anlega kunna að vera til umfjöllunar milli Seðlabankans og
þeirra sem til hans þurfa að leita“.
Seðlabankinn mun ekki taka afstöðu
til nauðasamningsumleitana þrotabúa
föllnu bankanna fyrr en sérfræðingar
hans hafa lokið við að gera greiðslujafn-
aðargreiningu fyrir íslenska þjóðarbúið.
Búist er við því að hún muni liggja fyrir
í lok mars eða byrjun apríl í fyrsta lagi.
Þangað til verður lítið aðhafst með
tvískráningarhugmyndina, en bjartsýn-
ustu menn vonast þó til þess að hægt
yrði að ráðast í þær í september ef leyfi
fæst til.
Þrýstingur á að leysa eignir til sÍn
Því fer fjarri að einungis einn skóli hugmynda sé
uppi um hvernig sé best að leysa úr slitum föllnu
bankanna. Áhrifamikill hópur sem stendur ráða-
mönnum nærri telur að leysa eigi allar krónu-
eignir kröfuhafa til hins opinbera, eða félags
undir stjórn þess, og úthluta þeim þaðan aftur.
Þessi hópur vill að nauðasamnings umleitunum
verði synjað og þá beri þrotabúunum samkvæmt
lögum að fara í gjaldþrotaskipti.
Hluti þessa hóps vill ganga lengra en þetta,
setja búin í þrot og breyta um leið öllum eignum
þeirra, innlendum sem erlendum, í íslenskar
krónur. Þannig komist Íslendingar yfir mikinn
gjaldeyri og geti þar með lagað erlenda skulda-
stöðu sína mikið. Gagnrýnendur segja að slík
aðgerð myndi hafa tvo mjög neikvæða fylgifiska.
Í fyrsta lagi myndi snjóhengjuvandinn svokallaði
margfaldast. Krónur í eigu útlendinga myndu
hlaupa á þúsundum milljarða króna. Í öðru lagi
myndi alþjóðleg tiltrú á Íslandi hverfa.