Kjarninn - 20.02.2014, Qupperneq 6

03/03 leiðari
rass á skemmtistöðum. Frásögn hennar var hræðilegri en orð
fá lýst, en það sem sló mig mest var niðurlag greinarinnar.
Eiginlega allar konur sem hún þekkir hafa lent í viðlíka
ofbeldi og eru orðnar vanar því að svona geti gerst. Hún var
meira að segja sjálf hætt að veita svona vanskapaðri hegðun
sérstaka athygli.
Ég get ekki með nokkru móti ímyndað mér hvernig
það er að ganga um götur bæjarins viðbúinn því að vera
sýnd ámóta framkoma. Ég þekki það ekki að vera hræddur
á meðal jafningja minna og ég þekki engan mann sem er
hræddur um að einhver
grípi í punginn á honum
fyrirvaralaust.
En hvert er ég að fara
með þessu öllu saman? Jú,
það er asnalegt að það skipti
meira máli eða sé einhvern
veginn merkilegra að vera
með typpi heldur en píku.
Það er asnalegt að þurfa að
vera með typpi til þess að komast frekar til áhrifa í samfé-
laginu. Og það er asnalegt, sem er eiginlega hvergi nándar
nærri nógu sterkt orð, að við karlmenn komum ekki fram við
konur eins og jafningja okkar og beitum þær ítrekað ofbeldi
eins og ekkert sé sjálfsagðara.
Það á að halda því á lofti hvívetna, og ekki síst fyrir
börnin okkar, að karlar og konur, strákar og stelpur, séu
jafningjar og að þeim séu allir vegir færir. Samfélagið á að
senda skýr skilaboð um að það skipti engu máli hvort þú sért
karl eða kona, með píku eða typpi. Það á að gera mönnum
kýrskýrt að það er aldrei í lagi að koma fram við aðra mann-
eskju með ofbeldi og ógeðsmennsku bara af því að sú mann-
eskja er kona.
Því það eina sem við eigum ekki sameiginlegt í raun er að
strákar eru með typpi og stelpur eru með píku.
„Ég þekki það ekki að vera
hræddur á meðal jafningja
minna og ég þekki engan
mann sem er hræddur um
að einhver grípi í punginn
á honum fyrirvaralaust.“