Kjarninn - 20.02.2014, Qupperneq 18

05/06 atvinnulíf
ættu líklega, beint og óbeint, um helming skráðra hlutabréfa
í íslenskum félögum. Þeir eiga auk þess þorra útgefinna
skuldabréfa á íslenska markaðnum.
Samtals eiga lífeyrissjóðirnir, sem eru 26 talsins, 2.656
milljarða króna í hreinni eign til greiðslu lífeyris. Uppistaðan
í þeirri eign er bundin í fjárfestingum. Þar nemur innlend
verðbréfaeign þeirra, í hlutabréfum og skuldabréfum, 1.913
milljörðum króna.
Tíu stærstu sjóðir landsins eiga rúmlega 80 prósent
þessara eigna. Framkvæmdastjórar þeirra allra eru karlar
og starfsmenn í eignastýringu eru langflestir karlkyns. Af
lífeyrissjóðunum 26 er einungis tveimur stýrt af konum.
Auður Finnbogadóttir er framkvæmdastjóri Lífeyris-
sjóðs verkfræðinga og Guðrún K. Guðmannsdóttir er
einsLeitur hópur karLmanna Fer Fyrir stóru FjárFestingunum
Þórdís Lóa Þórhallsdóttir, formaður stjórnar Félags
kvenna í atvinnurekstri (FKA), segir úttekt Kjarnans
í raun ekki koma á óvart, þótt niðurstöðurnar valdi
henni depurð. „Oft heldur maður að við séum
komin lengra en við erum komin þegar farið er að
skoða hlutina. Það er afar dapurlegt að við séum
ekki komin lengra.“
Hún segir að hluti af því ferli sem kynjakvóta-
lagasetning á stjórnir fyrirtækja átti að ná fram
hafi verið að áhrifin kvísluðust niður í stjórnenda-
hópana. „Miðað við þessar niðurstöður erum við
langt frá því. Það þarf að skoða hvað veldur, því
það vantar ekkert upp á að konur hafi getuna og
reynsluna. Það virðist vanta eitthvað annað.
Við þurfum svolítið að vísa þessu til föður-
húsanna. Það eru allar forsendur góðar. Nú þurfa
þessir aðilar sem standa að þessu að líta í eigin
barm. Það er alþekkt staðreynd að karlmenn fara
fyrir fé á Íslandi. Fara fyrir stóru fjárfestingunum.
Þetta er líka mjög einsleitur hópur. Ef við þorum í
alvörunni inn í fjölbreytileikann og að fanga hann
þurfa þessir aðilar að skoða hjá sér af hverju staðan
er svona. Hvernig á að breyta þessu? Hvernig eru
ráðningarferlin? Eru þau byggð á tengslum eða á
opnu umsóknarferli? Og svo finnst mér alveg rétt að
spyrja hvort það sé í alvörunni vilji til verka.“
Að mati Þórdísar þarf að taka bæði ráðningar-
og framakerfi innan fyrirtækja til gagngerrar
endurskoðunar. „Er falin menning eða blindni
gagnvart því hvernig við komumst til áhrifa
innan þessara kerfa? Við erum oft svolítið blind
á þessa menningar legu þætti sem eru til staðar
innan fyrirtækjanna. Erum við frekar að ýta undir
metnað hjá körlum til að taka af skarið? Erum við
að eigna konum einhverja eiginleika sem þær eru
ekkert með? Ég held að það séu alls kyns svona
menningar legir þættir sem þarf að skoða líka. Þetta
þarf ekkert að skoða heildrænt heldur þarf hvert
fyrirtæki fyrir sig að gera það, vegna þess að hvert
fyrirtæki er með sína eigin fyrirtækjamenningu.“